Zer dan Aste Santua minutu baten azaldua

lunes, 27 de diciembre de 2021

Jainkoa gure artean Dios entre nosotros: Jose Antonio Pagola

 



Joan ebanjelariak, Jainkoaren Semearen gizakundeaz hitz egitean, ez digu ezer esaten hain familiarra den mundu horretaz: artzainez, ganbelaz, aingeruez eta Jainko Haurra Mariarekin eta Joserekin egoteaz. Misterio horretan beste hondo batetik sartzera gonbidatzen gaitu Joanek.

Jainkoagan zen Hitza, Jainkoak komunikatzeko duen Indarra. Hitz horretan bizia zegoen eta argia. Hitz horrek jarri zuen abian kreazio osoa. Gu geu ere Hitz misteriotsu horren fruitu gara. Hitz hori haragi egin da orain, eta gure artean jarri da bizitzen.

Hau guztia, ordea, ederregia dela iruditzen zaigu egia izateko: haragi eginiko Jainko bat, gure ahuldadearekin bat egina, gure hatsa arnastuz eta gure problemak sufrituz. Horregatik jarraitzen dugu Jainkoa goi-goian bilatzen, zeruetan, hemen lurrean dagoelarik.

Kristauen kontraesan handietako bat gogotsu aitortzea da Jainkoaren gizakundea eta ondoren ahaztea Kristo gure artean dagoela. Jainkoa gure bizitzaren hondora jaitsi da, eta, halere, bizitza hutsik dagoela uste izanez jarraitzen dugu. Jainkoa giza bihotzean bizitzera etorri da, eta, halere, barne hutsune jasanezina sentitzen dugu. Jainkoa gure artean errege izatera etorri da, eta, halere, ematen du guztiz absente dagoela gure harremanetatik. Jainkoak gure haragia hartu du, eta, halere, haragizkoa den oro duinki nola bizi ez dakigula bizi gara.

Gure artean ere bete dira Joanen hitz hauek: «Bereetara etorri zen eta bereek ez zioten harrerarik egin». Jainkoak harrera ona bilatzen du gugan, eta gure itsutasunak ateak ixten dizkio Jainkoari. Eta, halaz guztiz, posible da begiak irekitzea eta Jainkoaren Semea kontenplatzea «graziaz eta egiaz betea». Sinesten duenak beti du zerbait ikusten. Bizia ikusten du grazian eta egian bil-bil egina. Bere begietan argi bat du aurkitzeko, bere bizitzaren hondo-hondoan, den-dena betetzen duen Jainko horren egia eta grazia.

Oraino itsu gaudela? Geure burua bakarrik ikusten dugula? Bizitzak geure bihotzean daramatzagun kezka koxkorrak bakarrik islatzen dizkigula? Utz dezagun gure bihotza gaur ere gure baitan bizi nahi duen Jainkoaren bizi horrek har dezan.

José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain

Eguberrialdiko 2. igandea – C (Joan 1,1-18)

DIOS ENTRE NOSOTROS

El evangelista Juan, al hablarnos de la encarnación del Hijo de Dios, no nos dice nada de todo ese mundo tan familiar de los pastores, el pesebre, los ángeles y el Niño Dios con María y José. Juan nos invita a adentrarnos en ese misterio desde otra hondura.

En Dios estaba la Palabra, la Fuerza de comunicarse que tiene Dios. En esa Palabra había vida y había luz. Esa Palabra puso en marcha la creación entera. Nosotros mismos somos fruto de esa Palabra misteriosa. Esa Palabra ahora se ha hecho carne y ha habitado entre nosotros.

A nosotros nos sigue pareciendo todo esto demasiado hermoso para ser cierto: un Dios hecho carne, identificado con nuestra debilidad, respirando nuestro aliento y sufriendo nuestros problemas. Por eso seguimos buscando a Dios arriba, en los cielos, cuando está abajo, en la tierra.

Una de las grandes contradicciones de los cristianos es confesar con entusiasmo la encarnación de Dios y olvidar luego que Cristo está en medio de nosotros. Dios ha bajado a lo profundo de nuestra existencia, y la vida nos sigue pareciendo vacía. Dios ha venido a habitar en el corazón humano, y sentimos un vacío interior insoportable. Dios ha venido a reinar entre nosotros, y parece estar totalmente ausente en nuestras relaciones. Dios ha asumido nuestra carne, y seguimos sin saber vivir dignamente lo carnal.

También entre nosotros se cumplen las palabras de Juan: «Vino a los suyos y los suyos no lo recibieron». Dios busca acogida en nosotros, y nuestra ceguera cierra las puertas a Dios. Y, sin embargo, es posible abrir los ojos y contemplar al Hijo de Dios «lleno de gracia y de verdad». El que cree siempre ve algo. Ve la vida envuelta en gracia y en verdad. Tiene en sus ojos una luz para descubrir, en el fondo de la existencia, la verdad y la gracia de ese Dios que lo llena todo.

¿Estamos todavía ciegos? ¿Nos vemos solamente a nosotros? ¿Nos refleja la vida solo las pequeñas preocupaciones que llevamos en nuestro corazón? Dejemos que nuestro corazón se sienta penetrado por esa vida de Dios que también hoy quiere habitar en nosotros.

José Antonio Pagola

2 Domingo de Navidad – C (Juan 1,1-18)


No hay comentarios: