El sonido del acordeón ha tomado el relevo a las campanas para entonar los bertsos a San Antonio de Padua. Al finalizar la misa un sólo musical ha acompañado el rezo lleno de devoción de los presentres bajo la atenta mirada de las tallas barrocas de los santosd Antonios del siglo XVIII.
En este artículo puede conocer un poco más la riqueza etnográfica y artística de esta ermita, única en Igorre.
Zer da Gurutze-tokia? Gurutze-tokiak bideen ondoan eraiki egiten ziran. Zergaitik? Bidearen gane aldean jarten ziran. Bidegileak aurretik pasatzerakoan, belaunikoz jarri ziran, eta otoitz eginez, santuei babesa eskatuten eutsien. Babesa? Bai, bideetan lapurrak, ezbeharrak, istripuak, etabar agertu edo gertatuten ziralako, batez be Gasteiza joian norabidean. Leku menditsuak bakartiagoak eta arriskutsuagoak izaten ziran.
XVIII. mendean hasita ezagututen dira
Igorren Antonio Santuen adbokazinoak, eta Paduako Antonio Deunarena da gehien
ospatuten dana. Santu bien irudiak be XVIII. mendekoak dira: umeen jagolearen
figura rokoko da, hau da, barroko aurreratua eta ona kalidadearen aldetik; eta
animalien jagolearena, barrokoa eta kalidade duinekoa.
Orduko garaian, Barroko estilo artistikoa nagusi bihurtu zan Bizkaian.
Gurutze-tokia esaten jakon Antonio Santuen tenpluari, ez baina ermita.
Ermita edo baseleizak auzoetako zerbitzu erlijiosoa betetako altzau ziran.
Antonio Santuen Gurutze-tokia parrokiaren inguruan eraiki zan, Andra Mari
eleizearen zerbitzu eta beharrizanetarako, esate baterako prozesinoak egin
behar ziran momentuetarako edo obra handiak egiten ziranean eleizean, Antonio Santuen tenplua erabilten zan mezak
eta emoteko. Urteak joan, urteak etorri, XVIII. gizalditik aurrera zabaldutako
bide barriak zirala-eta, beste funtzino hau be hartu eben gurutze-tokiak, Antonio
Santuen adbokazinoen bitartez: bidegileentzako zerbitzu erlijiosoa.
Angel Larrea Beobide
No hay comentarios:
Publicar un comentario