Erromatar artean
gerrate zibila,
Oktavio nagusi
gudari abila.
Herriak menperatu
ta etsaia hila:
harrotu egin jaku
jainkotasun bila.
Errepublika itxi,
enperadore jarri,
Cesar Augusto dala
hartu izen barri.
Izua zabaltzen da,
gizon bildurgarri,
bere alde ez dana
txarrien jangarri.
Jainkoaren Semea
izena, izana,
Jainko itxura hartu
gizon hutsa zana.
Nork egin bere kontra
galdu barik dana?
Laster zabalduko dau
gogor Pax Romana!
Herriak menperatu,
zorrakaz itota,
goseaz hiltzen dago
esperantzaz jota,
ausart altxatzen dana
ezpataz hilgo da:
mozorroa kenduta
agertu despota.
Zeu zara nagusia,
Abe, Cesar, abe!
garaipena, bildurra
Cesarren zutabe.
bakea deitu arren,
guzur lotsagabe,
bake bako pax hori
errez saltzen dabe.
Erromatarren menpe
herriak jakina,
argi barri bategaz
Maria Birjina,
albiste barri ona
guretzat egina
zabaltzen da herrian:
han da Palestina.
Erromatik urruntxo
ez dauka jauregi,
estalpe txikitxo bat
antza pobreegi,
soldadurik ez dauka,
artzainak ageri,
zerutik aingeruak
kanta bere egi!
Jainkoaren Semea
profetak seinala,
benetako bakea
justizi apala,
indarkeri gabeko
gizarte zabala,
Jainko ume egina
Bakea hau dala.
Jose eta Maria,
idia, astoa,
pastore, aingeruak,
hor korte osoa.
Herriz herri zabaltzen
albiste gozoa,
umeak dakarrela
bakezko usoa.
Gogoratu entzule,
hemen zer esan da?
egunotan gastuak,
poztasun eztanda,
zarata guzti horrek
ta jaiok joanda
ze bake aukeratu?
Orain zure txanda.
No hay comentarios:
Publicar un comentario