Domekan Familia Ospakizuna

lunes, 13 de febrero de 2023

Bihozberatasuna La cordialidad: Jose Antonio Pagola

 


Sentimenduen agerpen sentigarria ez da irizpiderik hobena kristau-maitasuna den ala ez egiaztatzeko; besteren onerako portaera arduratsua da balio duena. Orokorki, premian den bati eskainitako zerbitzu apalak, ia beti, maitasun handiagoa du hitz hunkigarri askok baino.

Baina batzuetan hainbeste azpimarratu izan da gogamenaren ahalegina, non karitateari bere eduki afektiboa kentzera iritsi baikara. Eta, halaz guztiz, kristau-maitasunak, pertsonaren hondo-hondotik sortuak, sentimenduak ere eragiten ditu, eta bihotz-afektu bezala agertzen da.

Lagun hurkoa maitatzeak berari on egitea eskatzen du, baina baita bera onartzea, berari begirunea izatea, beragan maitagarri dena aintzat hartzea, gure abegi ona eta maitasuna berari sentiaraztea ere. Kristau-karitateak jarrera bat hartzera bultza egiten dio pertsonari: bihotzetiko begikotasun jarrera, ardura eta afektua, alegia, ezinikusi, axolagabetasun edo ukapen-jarrera gaindituz.

Jakina, maitatzeko gure era pertsonala beti dago baldintzaturik: bakoitzaren sentiberatasunak, aberastasun afektiboak edo komunikazio-gaitasunak baldintzaturik. Dena den, kristau-maitasunak bihozberatasuna, egiazko afektua eta pertsona arteko adiskidetasuna sustatzen ditu.

Bihozberatasun hau ez da azaleko adeitasun hutsa, heziketa onak eskatua, ezta berezko begikotasun hutsa ere, pertsona atsegin batekin izandako harremanetatik sortua, baizik eta jarrera egiatia eta garbia, kristau-maitasunak biziarazi dezan uzten duen batena.

Agian, gaur egun ez dugu aski azpimarratzen bihozberatasun hau lantzeak duen garrantzia, dela familiaren baitan, dela lanaren eremuan, dela harreman guztietan ere. Alabaina, bihozberatasunak hobeto sentitzen laguntzen dio pertsonari, tirandurak eta gatazkak eztitzen ditu, jarrerak hurbiltzen, adiskidetasuna sendotzen, ahaidetasuna (anai-arreba artekotasuna) hazarazten.

Bihozberatasunak axolagabetasun- eta ukapen-sentimenduetatik liberatzen laguntzen digu; izan ere, kontra egiten dio lagun hurkoa dominatzeko, maneiatzeko edo sufrimena eragiteko dugun gure joerari. Afektua era sanoan eta eskuzabalekoan komunikatzen dakitenek mundu gizatiarrago eta bizitzeko egokiago bat eragiten dute beren ingurumenean.

Bihozberatasun hau zabaldu beharra azpimarratzen du Jesusek, ez bakarrik adiskide edo pertsona atsegin baten aurrean, baita norberari uko egiten dionaren aurrean ere. Gogora ditzagun beraren hitz batzuk, beraren izaera agerian jartzen dutenak: «Zeuen anai-arrebei bakarrik agur egiten badiezue, zer ez-ohikorik egiten duzue?».

José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain

Urteko 7. igandea – A (Mateo 5,38-48)

LA CORDIALIDAD

No es la manifestación sensible de los sentimientos el mejor criterio para verificar el amor cristiano, sino el comportamiento solícito por el bien del otro. Por lo general, un servicio humilde al necesitado encierra, casi siempre, más amor que muchas palabras conmovedoras.

Pero se ha insistido a veces tanto en el esfuerzo de la voluntad que hemos llegado a privar a la caridad de su contenido afectivo. Y, sin embargo, el amor cristiano que nace de lo profundo de la persona inspira también los sentimientos, y se traduce en afecto cordial.

Amar al prójimo exige hacerle bien, pero significa también aceptarlo, respetarlo, valorar lo que hay en él de amable, hacerle sentir nuestra acogida y nuestro amor. La caridad cristiana induce a la persona a adoptar una actitud cordial de simpatía, solicitud y afecto, superando posturas de antipatía, indiferencia o rechazo.

Naturalmente, nuestro modo personal de amar viene condicionado por la sensibilidad, la riqueza afectiva o la capacidad de comunicación de cada uno. Pero el amor cristiano promueve la cordialidad, el afecto sincero y la amistad entre las personas.

Esta cordialidad no es mera cortesía exterior exigida por la buena educación, ni simpatía espontánea que nace al contacto con las personas agradables, sino la actitud sincera y purificada de quien se deja vivificar por el amor cristiano.

Tal vez no subrayamos hoy suficientemente la importancia que tiene el cultivo de esta cordialidad en el seno de la familia, en el ámbito del trabajo y en todas nuestras relaciones. Sin embargo, la cordialidad ayuda a las personas a sentirse mejor, suaviza las tensiones y conflictos, acerca posturas, fortalece la amistad, hace crecer la fraternidad.

La cordialidad ayuda a liberarnos de sentimientos de indiferencia y rechazo, pues se opone directamente a nuestra tendencia a dominar, manipular o hacer sufrir al prójimo. Quienes saben comunicar afecto de manera sana y generosa crean en su entorno un mundo más humano y habitable.

Jesús insiste en desplegar esta cordialidad no solo ante el amigo o la persona agradable, sino incluso ante quien nos rechaza. Recordemos unas palabras suyas que revelan su estilo de ser: «Si saludáis solo a vuestros hermanos, ¿qué hacéis de extraordinario?».

José Antonio Pagola

7 Tiempo ordinario – A (Mateo 5,38-48)



No hay comentarios: