Oso
denbora gutxian, gure hauskortasunaz jabetzen ari gara gizakiak. Ikusi dugu ez
daudela pertsona ahulak bakarrik. Gizadi osoa da ahula. Bat-batean,
koronabirusaren pandemiak erakutsi digu gizateria arriskuan dagoen espeziea
dela. Egun gutxitan apalago eta zalantzatiago bihurtzen ari gara. Pentsarazten,
hausnarrarazten eta gogoetarazten ari zaigu birusa.
Biztanleriaz
gainezka dagoen mundu honetan ez gara ados jartzen klima-aldaketaren aurrean
erantzuteko, natura hondatuz doalarik, abere-espezie batzuk galtzen … ez da
harritzekoa birusak, ekosistemako parte baitira, espero ez bezala jokatzen
hastea. Egunotan era guztietako gogoetak ari dira zabaltzen gizarte sareetan.
Oihartzun handia izan du Eliane Brum idazle brasildarrak iradokitakoak: “Pandemiaren ondorioa klima-krisia dagoeneko askoz
polikiago eragiten ari denaren ondorio kontzentratu eta zorrotza da. Birusa aurki
biziko duguna erakusten ari bailitzaigu bezala da”.
Ez
dakit egiaz hala izango den. Nolanahi ere, birusa dela medio ezin dugu gure
burua engainatu. Egun bakan batzuetan desegin da mundua gizakiok kontrolatzen
genuelako uste inozoa. Aldatu beharrean gaude gure bizimodua. Guztiok espezie
berekoak garela erakusten ari zaigu birusa. Behar-beharrezkoa dugu elkartasun
handiagoz bizitzen ikastea gizadi osoaren ongia bilatuz.
Uneotan
mundua gidatzen ari den sistema gizagabea da: pribilegiatu gutxi batzuk
zentzurik eta gizatasunik gabeko ongizatera eramaten ditu, eta babesgabeko
jendetza ikaragarriak bizitza hondatuta uzten ditu. Sistema honek ez du uzten herriak
ados jartzen gizadiaren ongia bilatzea erdigunean ipintzeko guztion etxea izan
dadin lur batean.
Kristauek
ere pentsatu eta gogoetatu beharra dugu ea nola lagun dezakegun pandemia ostean
era gizatiarrago eta solidarioagoan bizitzen ikasteko. Kristau askok ez daki
Jesusek mundu honi egindako ekarpen garrantzitsuena Jainkoaren egitasmo
humanizatzailea sustatzea izan dela, Jainkoaren erreinua deitzen zuena.
Egitasmo hau ez da izatez erlijio bat. Edozein erlijioren sineste, agindu eta
errituez harago doa.
Jesusen
arabera, bizitzaren azken misterioa Jainkoa da, guztion Aita. Gizadia bere
seme-alaba guztien familia da argi eta garbi. Zuzentasuna, berdintasuna,
elkartasuna nagusi izango diren familia bat eratzea izango da Aitak hemen, lur
honetan, duen helburu bakarra. Hau da gero eta mundu gizatiarragoa egiteko
bidea, non guztiok duin bizi ahal izan gaitezen. Eta baita egun batean,
heriotzaz haratago, gizadi guztiarentzat biziaren Betea ezagutzeko itxaropenaz
bizitzen laguntzen diguna ere fededunoi.
Guztion aita den Jainkoagan sinesteak aldi honetan lagun diezaguke ez
bakarrik espezie bereko kide garela sentitzen baizik eta familia bakar bateko
alaba eta seme garela. Guztiok senide garela esperimentatuz indartu egin
daiteke elkartasunean hazteko gure gaitasuna. Senidetasun jarreran biziz gizadi
guztiaren ongia bilatzera bultza gaitzake, pobre eta behartsuenengandik hasita.
Hauxe da Jesusen dei nagusia gizakiei: “Ardura zaitezte, batez ere, Jainkoaren
erregetzaz eta haren nahia betetzeaz, eta beste hori guztia gehigarritzat
emango dizue Jainkoak” (Mateo
6, 33).
JOSE ANTONIO PAGOLA
2020ko apirilaren 6a
No hay comentarios:
Publicar un comentario