Zer dan Aste Santua minutu baten azaldua

lunes, 19 de diciembre de 2022

Gau desberdin bat Una noche diferente: Jose Antonio Pagola

 


GAU DESBERDIN BAT

José Antonio Pagola. Itzultzailea: Dionisio Amundarain

Eguberri-jaiak sekretu bat du bere baitan; zoritxarrez, data horretan «zerbait», zehazki zer den jakin gabe, ospatzen dutenek ezagutzen ez duten sekretu bat. Ezin susmatu dute ezen Eguberriak eskaintzen digula gakoa geure existentziaren azken misterioa argitzeko.

Belaunez belaun, gizakiek estu eta larri oihukatu izan dituzte beren galderarik hondokoenak. Zergatik sufritu behar dugu, geure izatearen barnenetik zoriontasunerako eginak garela entzuten badugu? Zergatik horrenbeste frustrazio? Zergatik heriotza, bizitzeko jaioak bagara? Gizon-emakumeak galde eta galde. Eta Jainkoari galdegiten zioten; izan ere, geure izatearen azken zentzuaren bila gabiltzanean, Jainkoa dugu, nolabait, jomuga. Baina Jainkoa isilik, isiltasun atzeman ezinaz.

Eguberritan, Jainkoa mintzatu da. Jaso dugu jadanik beraren erantzuna. Ez digu hitz egin sufrimenduaz hitz politak esateko. Jainkoak ez ditu eskaintzen hitzak. «Jainkoaren Hitza haragi egin da». Hau da, argibideak eman baino gehiago, Jainkoak gure haragian sufritu nahi izan ditu gure galderak, sufrimenduak eta ezintasuna.

Jainkoak ez du argibiderik eman sufrimenduaz, baizik eta sufritu egin du gugatik. Ez dio erantzun hainbat oinazeren eta umilazioren zergatiari, baizik eta bera umiliatu da. Ez dio erantzun hitzez gure existentziaren misterioari, baizik eta gure giza abentura bizitzeko jaio da bera.

Jadanik ez gaude geure egundoko bakardadean galdurik. Ez gaude iluntasun hutsean murgildurik. Gurekin dago bera. Bada argi bat. «Jadanik ez gara bakarti, baizik eta solidario» (Leonardo Boff). Geure existentziaren partaide dugu Jainkoa.

Den-dena aldatu du honek. Jainkoa bera sartu da gure bizitzan. Posible da esperantzaz bizitzea. Jainkoa partaide dugu geure bizitzan, eta berarekin bide egin dezakegu salbaziorantz. Horregatik birjaiotzeko deia da beti Eguberri-jaia fededunentzat. Gonbita da alaitasuna, esperantza, solidaritatea, haurridetasuna eta Aitaganako erabateko konfiantza biziberritzeko.

Jesusen Jaiotza A (Lk 2,1-14)



UNA NOCHE DIFERENTE

La Navidad encierra un secreto que, desgraciadamente, escapa a muchos de los que en esas fechas celebran «algo» sin saber exactamente qué. No pueden sospechar que la Navidad ofrece la clave para descifrar el misterio último de nuestra existencia.

Generación tras generación, los seres humanos han gritado angustiados sus preguntas más hondas. ¿Por qué tenemos que sufrir, si desde lo más íntimo de nuestro ser todo nos llama a la felicidad? ¿Por qué tanta frustración? ¿Por qué la muerte, si hemos nacido para la vida? Los hombres preguntaban. Y preguntaban a Dios, pues, de alguna manera, cuando buscamos el sentido último de nuestro ser estamos apuntando hacia él. Pero Dios guardaba un silencio impenetrable.

En la Navidad, Dios ha hablado. Tenemos ya su respuesta. No nos ha hablado para decirnos palabras hermosas sobre el sufrimiento. Dios no ofrece palabras. «La Palabra de Dios se ha hecho carne». Es decir, más que darnos explicaciones, Dios ha querido sufrir en nuestra propia carne nuestros interrogantes, sufrimientos e impotencia.

Dios no da explicaciones sobre el sufrimiento, sino que sufre con nosotros. No responde al porqué de tanto dolor y humillación, sino que él mismo se humilla. No responde con palabras al misterio de nuestra existencia, sino que nace para vivir él mismo nuestra aventura humana.

Ya no estamos perdidos en nuestra inmensa soledad. No estamos sumergidos en pura tiniebla. Él está con nosotros. Hay una luz. «Ya no somos solitarios, sino solidarios» (Leonardo Boff). Dios comparte nuestra existencia.

Esto lo cambia todo. Dios mismo ha entrado en nuestra vida. Es posible vivir con esperanza. Dios comparte nuestra vida, y con él podemos caminar hacia la salvación. Por eso la Navidad es siempre para los creyentes una llamada a renacer. Una invitación a reavivar la alegría, la esperanza, la solidaridad, la fraternidad y la confianza total en el Padre.

Recordemos las palabras del poeta Angelus Silesius: «Aunque Cristo nazca mil veces en Belén, mientras no nazca en tu corazón estarás perdido para el más allá: habrás nacido en vano».

Natividad del Señor – A (Lucas 2,1-14)

25 de diciembre

No hay comentarios: