Dolua bardin sentidu arren,
bihotzean zauri bana
danok ixil, danok mutu
misterioa da dana.
Fedebakoak
ume bat hil da
atsekabez dau esana,
fededunok aingerutxu bat
Jauna doa zuregana.
Mugarik bako amets batean
gizarteak bizi gura,
heriotzaren aurpegi latza
gordetzeko dau ardura.
Jainkorik bako moda honetan
ez bagoaz gu zerura:
Kristo bizi da, bere biziak
laztandu gure tristura.
Ameriketan astero ziran
umetxoak hilkutxetan.
Bermeon hori pasa beharrik
ezin pentsa sekuletan.
Etxeko danoi alkartasuna
dolumina saminetan,
besarkada bat oso handia
bizi daben negarretan.
La
muerte, terca, aunque pretendamos ocultarla, sigue presente, sigue visitando.
Cuando es la muerte accidental de un niño vecino nos golpea con más fuerza.
En
este mundo secularizado que no deja sitio para Dios parece que tenemos que
cargar sólo sobre nosotros el misterio, el sinsentido, el dolor, la
responsabilidad.
A
la familia nuestro respeto, solidaridad y oración.
Donde unos dicen “se nos ha muerto un niño”. Nosotros decimos “un angelito va hacia ti Señor”.
Que Cristo resucitado visite el dolor de esa familia y acaricie su
tristeza con su vida y su paz.
No hay comentarios:
Publicar un comentario