Bidea egiteko hamaika arrazoi dago. Batzutan negozio
bategaitik egiten dogu bidea. Besteetan hitzordu bat dogulako, Inoiz errekaduak
egiten, edota altxorraren bila. Erromesaren asmoak bestelakok dira. “Zeharo
bestelakoaren” bila doa erromesa. Jainkotasunaren arrastoen bila.
Jainkotasunaren argi izpien atzetik.
Latineraz “peregrinus”, bere lehen esangura
ibiltaria edo atzerritarra zan. XI. gizaldira arte ez da asumitzen esanahia sakratuaren
bila dabilanaren ibiltariagaz.
Bide hau egitea, ezbardinaren
bila ibiltea, kristautasunaren aurretikoa da. Bere arrastoak dagoz
haitzuloetan, Carnaceko menhirretan, antzinako Mesopotamian (ziggurat
izeneko eraikinak zerua eta lurra batzen ebazan), Egipton… Erromesa
jainkotasunagaz bat egiteko asmotan doa.
Hasierako esangureagaz
konturatzen bagara, erromesa edo peregrinoa “atzerritar bat da bere herrian”.
Urte batzutan lur eta herri honen seme-alaba da. Giza izateari dagokiozan
baldintza eta aukera guztiekaz. Herri hau maite dau. Herri honen lade lan eta
negar egingo dau. Baina harago, sakonago, gorago joateko gose-egarri da.
Peregrinazioa, errogatibea, sinbolo bat da. Jainkoaren Huriaren bila doan
gizakiaren sinboloa. Zeruko Jerusalen hori, bere ibilbidearen iparra, santutegi
bat, mendi bat, huri santu bat, ibilbide luzearen helburua izan daiteke. “Erromes arimea” izatea deitzen jako honi.
Arratiako errogatiben gure kasu
honetan, helburua santutegi eta mendi doguz, aldi berean. Mendia,
kristautasun aurretik be bai.
Santutegia, Antonio santuen goi mendiko eleizeagaz bateatutako tokia.
Bidaia bera, neurritasun eta
austeridadez egin behar. Errogatiban taldeka gainera. Garbitasun progresibo
baten. Eleizean sartu orduko, errogatibak ospatzeko, azken garbikuzia egingo
dau erromesak, bere herritarragaz batera, errukia ospatuz, parkamena eskertuz,
santu eta santa guztien laguntzagaz. Hauxe da hasierako prozesioa, antzinako
luzeago zan prozesio baten aztarna.
“Jaunari kanta, ona da-ta!”
entzungo da aurten ehunka arratiarren ahotan. Arratia maitatuz eta landuz,
bestelako Arratia bat eskatuz, zuzenagoa, libreago, solidarioagoa.
(Testu honen oinarrian, ideia
asko honi zor deutsudaz: Julien Ries, El símbolo sagrado, Barcelona,
2013, 240-252. or)
Jose
Mari Kortazar
 |
| Monumento a las rogativas, Puerto Rico, América |
No hay comentarios:
Publicar un comentario