Domekan Familia Ospakizuna

domingo, 15 de marzo de 2020

Horma bako parrokiak 01 Otoitz sarea josi





Josi daigun otoitz sarea. Beste herritarrak legez bakartuta gagozan egunotan, batu gaitezen otoitzean. Proposamena oso erreza da. Familian edo bakarka otoitz hau egin egunero, gaixo honek jotako eta euren familiak gogoan izanik, eurek jagoten dabezanak, osasuna zaintzen dabenak eta birusa borrokatzen...  

Eta gura dozuenok, konpartidu ekimen hau familia edo persona ezagun bati bialduz sare sozialen bitartez. Iturriak ura emoten dauan lez zabaldu daigun otoitzaren ura. Iturri zaharreko ur barria.

Cosamos una red de Oración. Igual que los demás ciudadanos estamos aislados estos días.  Unámonos en la oración. La propuesta es muy sencilla. Rezar todos los días en familia o en solitario, teniendo en cuenta a los enfermos y a sus familias, cuidando de ellos, cuidando de su salud y combatiendo el virus...

Y quienes lo queráis, compartiendo y enviando esta iniciativa a una familia o persona conocida a través de las redes sociales.  Como una fuente que suministra agua extendamos el agua de la oración. Agua nueva de la fuente antigua.

  
Jauna,
errukiaren tresna egin nagizu


Jauna,
bedeinkatu nire adimena,
nire hurkoaren beharrei adi egon nadin,
axolagabekerian jausi gabe.
Jauna,
bedeinkatu nire begiak,
sufritzen dauen aurpegian 
zurea ikusi dagidan,
barruo argi eta altxorrera heldu nadin.
Jauna,
bedeinkatu nire belarriak,
entzuteko egarri diren ahotsak aditu
eta berba gabeko esangurak erantzuteko.
Jauna,
bedeinkatu nire eskuak,
itxiak edo hotzak izan ez daitezen,
premian dagoen lagunari
berotasuna eta hurbiltasuna eskaintzeko gauza izan daitezen.
Jauna,
bedeinkatu nire ezpainak,
hitz hutsak ez esateko,
maite dauen bihotzaren
harrera eta ulermena adierazteko.
Gurasoentzat
Jesusek Gure Aita erakutsi zigun, otoitzerako eredu, eta eske-otoitza da burutik burura. Burutik burura? Agian ez. Aita (Aitatxo) esanez hasten da Gure Aita, hau da: maitasun samurra eta konfiantza sakona aitortuz, eta horixe da otoitzaren funtsa, horixe Gure Aitaren beraren muina; hasierako Aitak ematen dio otoitz osoari barne-giroa eta benetako zentzua.
Hitzik eta eskerik behar ez duen oinarrizko konfiantza xaloa da garrantzizkoena Gure Aita otoitz gorenean. Eta edozein otoitzetan.
 Zertan ematen zituen Jesusek gau osoak mendian otoitzean (Lukas 6,12), Jainkoaren misterio hurbil eta gozoan “egoten” baizik, bere burua Jainkoarengan murgilduz, bere burua eta mezua konfiantzan onduz?
Konfiantza horrek egiten gaitu geure ahulezian sendo. Konfiantzak egiten gaitu, hain hauskorrak izanik, edozeri aurre egiteko gauza. Konfiantzak bihurtzen gaitu, hain erorkorrak izanik, zutik irauteko gai. Konfiantzak ematen digu, hain beldurtiak izanik, besteei laguntzeko adore. Konfiantzak garamatza geuregan sinestera eta besteei esku ematera, Jainkoa guztia guztietan izan dadin lagunduz.
Eta non leku hoberik, konfiantza hori ikasteko gurasoekin umeak egiten duen konfiantzaz beteriko otoitz gozoan baino? Egunotako otoitzak, horretan lagungarri balira, beterik legoke gure helburua: gurasoekin otoitzean.

Jesús nos enseñó el Padre Nuestro, ejemplo de oración, y es una oración de súplica. ¿Sólo de súplica? Quizá no. El Padre Nuestro comienza diciendo Padre (Padre), es decir, reconociendo un amor tierno y una confianza profunda, y esa es la esencia de la oración, que es la esencia de nuestro Padre mismo; el Padre inicial da a toda la oración un ambiente interior y un verdadero sentido.
         La confianza básica, que no necesita palabras ni peticiones, es lo más importante en la oración suprema del Padre Nuestro. Y en cualquier oración.
      ¿En qué pasaba Jesús las noches enteras rezando en la montaña (Lucas 6,12), sino "estando" en el misterio cercano y dulce de Dios, sumergiéndose en Dios, adquiriendo confianza en sí mismo y mensaje?
        Esa confianza nos hace fuertes en nuestra debilidad. La confianza nos hace, siendo tan frágiles, capaces de hacer frente a cualquier cosa. La confianza nos convierte, siendo tan caducos, en capaces de mantenerse en pie. La confianza nos da, siendo tan temerosos, valor para ayudar a los demás. La confianza nos lleva a creer en nosotros mismos y a entregarnos a los demás, contribuyendo a que Dios sea todo en todos.
          ¿Y dónde mejor lugar para aprender esa confianza que en la dulce oración llena de confianza que hace el niño con sus padres? Si las oraciones de estos días contribuyeran a ello, nuestro objetivo estaría cumplido: rezar con los padres.

No hay comentarios: