Zer dan Aste Santua minutu baten azaldua

lunes, 31 de agosto de 2020

Jesusek kreatutako eremu batean bizi Habitar un espacio creado por Jesús Jose Antonio Pagola


Ematen du, lehen kristau-belaunaldiei gutxi axola zitzaiela kopurua. Lehen mendearen azken aldera, hogeiren bat mila ziren, Erromatar Inperio tzarrean barreiaturik. Gutxi ala asko ziren? Berek eratzen zuten Jesusen Eliza, eta haren Espirituaz bizitzea zuten garrantzizko gauza. Etengabe gonbidatzen ditu Paulok bere elkarte txikietako kideak «Kristogan bizitzera». Laugarren ebanjelioak «harengan iraun dezaten» erregutzen die bere irakurleei.

Mateok, berriz, bere aldetik hitz hauek ipini ditu Jesusen ahoan: «Bi edo hiru nire izenean elkarturik diren lekuan, han nagoke ni beraien artean». Jesusen Elizan ezin egon gaitezke nolanahi: ohituraz, zabar edo beldurrez. Jesusen jarraitzaileek «beraren izenean elkarturik» bizi behar dute, beragana itzuli eta itzuli, beraren Ebanjelioaz elikatuz. Horixe da gaur gure lehen zeregina, gutxi bagara ere, bizpahiru bagara ere.

Jesusen izenean elkartzea, eremu bat sortzea da, bizitza osoa beraren jira-biran bizitzeko eta beraren ikuspegitik. Eremu espiritual bat, ondo zehaztua, ez irakaspenek, ohiturek edo jarduerek, baizik Jesusen Espirituak zehaztua, beraren erara bizitzera garamatzalarik.

Ebanjelioaren kontaera da «Jesus eremu» honen erdigune. Kristau-elkarte osoaren esperientzia da: «Jesusen oroitzapena egitea», beraren hitzak gogoratzea, hitzak fedez onartu eta pozik eguneratzea. Geure bizitzatik ebanjelioa onartzeko arte horrek aukera ematen digu Jesusekin harremanetan bizitzeko eta aukera beraren ikasle eta jarraitzaile bezala haziz joateko esperientzia bizitzeko.

Beraren izenean sortutako eremu horretan joango gara bide eginez, ez ahuldaderik eta bekaturik gabe, ebanjelioaren egiarantz; guztiok elkarrekin geure fedearen muina bilatuz eta geure kristau-nortasuna berreskuratuz, batzuetan ohikeria hutsez hain ahul ageri den Elizaren baitan, batzuetan beldurragatik hain elkorturik eta zurrundurik bizi den Elizaren baitan.

Nagusi eta buru Jesus duen eremu hau da zaindu behar dugun lehenengo gauza, geure elkarteetan eta parrokietan sendotu eta sakondu behar duguna. Ez dezagun engaina geure burua. Elizaren eraberritzea, bi edo hiruren bihotzean hasi ohi da beti, Jesusen izenean elkartzen diren bi edo hiru fededunen bihotzean.

José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain

Urteko 23. igandea – A (Mateo 18,15-20)


 

HABITAR EN UN ESPACIO CREADO POR JESÚS

Al parecer, a las primeras generaciones cristianas no les preocupaba mucho el número. A finales del siglo I eran solo unos veinte mil, perdidos en medio del Imperio romano. ¿Eran muchos o eran pocos? Ellos formaban la Iglesia de Jesús, y lo importante era vivir de su Espíritu. Pablo invita constantemente a los miembros de sus pequeñas comunidades a que «vivan en Cristo». El cuarto evangelio exhorta a sus lectores a que «permanezcan en él».

Mateo, por su parte, pone en labios de Jesús estas palabras: «Donde dos o tres están reunidos en mi nombre, allí estoy yo en medio de ellos». En la Iglesia de Jesús no se puede estar de cualquier manera: por costumbre, por inercia o por miedo. Sus seguidores han de estar «reunidos en su nombre», convirtiéndose a él, alimentándose de su evangelio. Esta es también hoy nuestra primera tarea, aunque seamos pocos, aunque seamos dos o tres.

Reunirse en el nombre de Jesús es crear un espacio para vivir la existencia entera en torno a él y desde su horizonte. Un espacio espiritual bien definido no por doctrinas, costumbres o prácticas, sino por el Espíritu de Jesús, que nos hace vivir con su estilo.

El centro de este «espacio Jesús» lo ocupa la narración del evangelio. Es la experiencia esencial de toda comunidad cristiana: «hacer memoria de Jesús», recordar sus palabras, acogerlas con fe y actualizarlas con gozo. Ese arte de acoger el evangelio desde nuestra vida nos permite entrar en contacto con Jesús y vivir la experiencia de ir creciendo como discípulos y seguidores suyos.

En este espacio creado en su nombre vamos caminando, no sin debilidades y pecado, hacia la verdad del evangelio, descubriendo juntos el núcleo esencial de nuestra fe y recuperando nuestra identidad cristiana en medio de una Iglesia a veces tan debilitada por la rutina y tan paralizada por los miedos.

Este espacio dominado por Jesús es lo primero que hemos de cuidar, consolidar y profundizar en nuestras comunidades y parroquias. No nos engañemos. La renovación de la Iglesia comienza siempre en el corazón de dos o tres creyentes que se reúnen en el nombre de Jesús.

José Antonio Pagola

 

23 Tiempo ordinario – A (Mateo 18,15-20)

 

No hay comentarios: