Espiritu Santua Mendekoste Jaia

lunes, 22 de junio de 2020

Sufritzeko prest Dispuestos a sufrir: Jose Antonio Pagola

Jesusek ez zuen inor sufritzen ikusi nahi. Txarra da sufrimendua. Jesus ez zen sekula haren bila ibili, ez berarentzat, ez beste inorentzat. Aitzitik, sufrimenduaren eta gaitzaren aurka borrokan eman zuen bere bizitza, jendeari hartarainoko kaltea egiten baitiote batak eta besteak.


Historia-iturburuek beti sufrimenduaren kontrako borrokan aurkeztu digute Jesus: gaixotasunaren, zuzengabekeriaren, bakardadearen, etsipenaren edota erruduntasunaren pean ezkutatzen den horren kontra. Horrela jokatu zuen Jesusek: sufrimendua ezerezteari, zuzengabekeria desegiteari eta bizi-poza kutsatzeari emaniko gizon bezala.

Baina guztientzako ongiaren eta zorionaren bila ibiltzeak arazo asko ekarri ohi ditu. Esperientziaz zekien Jesusek hori. Ezin bizi daiteke bat sufritzen ari direnekin eta azkenak direnen ongizatearen bila, gizartean inolako kanbiorik nahi ez dutenen ukoa eta etsaitasuna eragin gabe. Ezinezkoa da gurutziltzatuekin bizi eta egun batean norbera «gurutziltzatua» ez izatea.

Jesusek ez zien ezkutatu hori sekula bere jarraitzaileei. Hainbat aldiz aipatu zuen metafora kezkagarri hau, Mateok honela laburtua: «Bere gurutzea hartu eta jarraitzen ez didana, ez da niretzat gai». Ezin aukeratu izan zuen hizkuntza grafikoagorik. Denek ezagutzen zuten heriotzara galdua zen pertsonaren irudi izugarria: biluzik eta babesgabe, gurutzearen zehar-habea lepoan eramatera behartua, erailko zuten tokiraino, han egongo baitzen lurrean sarturik tente gurutzearen zutabea.

«Gurutzea eramatea», norbait gurutzean erailtzeko erritualaren zati bat zen. Xedea, heriotzara galdutako pertsona gizartearen begietan errudun azaltzea zuen erritual hark, bereen artean bizitzen jarraitzeko duin ez zen pertsonatzat azaltzea. Denentzat izango zen atsedengarri halako pertsona hura hilik ikustea.

Ikasleak saiatu ziren ulertzen. Jesusek hau esan nahi izan zien gutxi gorabehera: «Jarraitzen badidazue, prest bizi behar duzue ukoa jasateko. Niri gertatua bera gertatuko zaizue. Askok errudun zaretela uste izango du. Gaitzetsiko zaituztete. Gogaikarri izan ez zaitezten saiatuko dira. Zeuen gurutzea eraman beharko duzue. Orduan nire antzekoago izango zarete. Nire jarraitzaile duin izango zarete orduan. Gurutziltzatuen zoria partekatuko duzue. Horrenbestez, egun batean Jainkoaren Erreinuan sartuko zarete».

Gurutzea eramatea ez da «gurutze» bila ibiltzea, baizik eta «gurutziltzatua» izatea onartzea, Jesusen urratsei jarraitzen badiegu iritsiko zaiguna onartzea. Horixe argi bezain garbi.
Jose Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain

Urteko 13. igandea ─ A (Mateo 10,37-42)

 

DISPUESTOS A SUFRIR

Jesús no quería ver sufrir a nadie. El sufrimiento es malo. Jesús nunca lo buscó ni para sí mismo ni para los demás. Al contrario, toda su vida consistió en luchar contra el sufrimiento y el mal, que tanto daño hacen a las personas.
Las fuentes lo presentan siempre combatiendo el sufrimiento que se esconde en la enfermedad, las injusticias, la soledad, la desesperanza o la culpabilidad. Así fue Jesús: un hombre dedicado a eliminar el sufrimiento, suprimiendo injusticias y contagiando fuerza para vivir.
Pero buscar el bien y la felicidad para todos trae muchos problemas. Jesús lo sabía por experiencia. No se puede estar con los que sufren y buscar el bien de los últimos sin provocar el rechazo y la hostilidad de aquellos a los que no interesa cambio alguno. Es imposible estar con los crucificados y no verse un día «crucificado».
Jesús no lo ocultó nunca a sus seguidores. Empleó en varias ocasiones una metáfora inquietante que Mateo ha resumido así: «El que no toma su cruz y me sigue, no es digno de mí». No podía haber elegido un lenguaje más gráfico. Todos conocían la imagen terrible del condenado que, desnudo e indefenso, era obligado a llevar sobre sus espaldas el madero horizontal de la cruz hasta el lugar de la ejecución, donde esperaba el madero vertical fijado en tierra.
«Llevar la cruz» era parte del ritual de la crucifixión. Su objetivo era que el condenado apareciera ante la sociedad como culpable, un hombre indigno de seguir viviendo entre los suyos. Todos descansarían viéndolo muerto.
Los discípulos trataban de entenderle. Jesús les venía a decir más o menos lo siguiente: «Si me seguís, tenéis que estar dispuestos a ser rechazados. Os pasará lo mismo que a mí. A los ojos de muchos pareceréis culpables. Os condenarán. Buscarán que no molestéis. Tendréis que llevar vuestra cruz. Entonces os pareceréis más a mí. Seréis dignos seguidores míos. Compartiréis la suerte de los crucificados. Con ellos entraréis un día en el reino de Dios».
Llevar la cruz no es buscar «cruces», sino aceptar la «crucifixión» que nos llegará si seguimos los pasos de Jesús. Así de claro.
José Antonio Pagola

13 Tiempo ordinario – A (Mateo 10,37-42)



No hay comentarios: