Ordu santua 2025 Alkartasuna, senidetasuna, maitasuna

ORDU SANTUA, EGUEN SANTU

Senide maiteok, Eguen Santu iluntzean alkartuta gagoz, otoitzean unetxo batez alkarregaz egoteko eta Jesus gure senide nagusiari lagun egiteko. Baina Pedrori eta beste apostoluei gertatu jaken antzera, lotan geldituko gara behin baino gehiagotan, ez orain, baina bai bizitzan zehar. Ez gara ekinak gure erabagietan . Jesusek behin eta barriro erakutsi deuskun maitasuna eta zerbitzurako jarrera ahaztu egiten jakuz, gugaz zerikusirik izango ez balebe legez.

Gaurkoan, Jesusek, Moises barriak, bere lagunei itxi eutsen agindu bakarra gogoratuko dogu: “Agindu barri bat emoten deutsuet: alkar maite egizue, neuk maite izan zaituedan moduan. Horrexetan igarriko dabe nire ikasle zariela”. Zer da, baina, elkar maite izatea, Berak maite izan dituen moduan? Norainoko maitasuna erakutsi behar da? Badago neurririk?

Ez da nahikoa neba-arreben artean laguntza txiki batzuk erakustea, ezta alkarri denpora apur bat eskaintzea. Kristauen arteko karidadea hori baino askoz gehiago da. Besteekiko konpromisoa erakustea da, gure erosotasuna, gure ondasunak, gure zereginak eta gure bizitza osoa besteei eskaintzea. Benetako senidetasuna da eta apurka-apurka emon geinke edo behin betiko. Ezin da ezer maitasunezko agindu hori baino gorago egon.

Lehenago Jainkoa eta lagun hurkoa maitatzea aitatzen ziren. Baina Jesus, Jainko izanik, gizaki egin danean, gutariko bakoitzaren barruan sartu da, bereziki preminarik handiena bizi dabenengan. Edozein gauza egiten badeutsagu gure senide bati, Kristori berari egiten deutsagu; egiten ez badeutsagu ere bai.

Lehenengo isilune bat egingo dogu, bakoitzak hausnartzeko zer esan gura dauan Jesusek maite izateko modu horregaz, zelan igarri daitekeen hori, zertan. Pentsatu daigun konpromiso hori hartu dogun edo hartzeko prest gagozan. Urratu dogu inoiz agindu hori urtean zehar, bizitzan zehar?

 

Kanta: Un mandamiento nuevo / Como el Padre me amó (Maite izan zaituztet, ni Aitak bezala)

https://www.youtube.com/watch?v=Si40YKsnKEc

Maite izan zaituztet, ni Aitak bezala.

Jarraitu nahi didanak

Maitez iraun dezala.

 

Sinistu ahal duzue

mendiak mugitzeraino

eta behartsuentzat eman

zuen ondasun guztiak.

 

Dena da, ordea, alferrik

senidea maite ezik.

Hori gabe nire mezua

osorik gezurra baita.

 

Maite izan zaituztet…

Agindu bakar hauxe

besterik ez dizuet utzi:

ororen gainetik maitatzen

dizuet nik irakatsi.

 

Gaur ez dut iristerik

gizakien bihotzera.

Zuen begi, zuen ezpain ta

eskuen bidez ez bada.

 

Maite izan zaituztet…

Otoitza (danok batera):

Jauna, erakutsi eidazu eskuzabal izaten,

Zure zerbitzari duina izaten,

aurretik kontuak ateratzen ibili barik emoten,

zauriei jaramonik egin barik borrokatzen,

atsedenaldiaren zain egon barik lan egiten,

oparo emoten,

trukean zure borondate santua egin dodala jakitea baino beste saririk itxaron barik.

(Isilunea)

Non aurkitu gaur gauean Jesus? Hotza pasatzen dagozanen artean, aho bete janari ez daukenen artean, gaua non pasaturik ez daukenen artean, gaixorik edo hilzorian dagozanen artean, bakardadean bizi direnen artean, giltzaperatuen artean, bonben ikaraz bizi direnen artean, baztertuen artean. Baina Jauna dagoen tokira joan egin behar dogu, gure txoko gozotik urten eta beharrizanean dagozanengana joan. Kristo gizakiengan bizi da, baina sarritan hodeien artean ibiltzen gara Haren bila. Haren hitzak, ostera, argiak izan ziren: “Bene-benetan dinotsuet: nire seniderik txikien honeetariko edozeini egin deutsazuena, neuri egin deustazue”. Eta “txikien honeetariko edozeini egin ez deutsazuena, neuri ere ez deustazue egin” (Mt 25, 40 eta 45).

Pazko afarian, ogia eta ardoa bedeinkatu eta banatu zituen apostoluen artean (Beraren gorputz-odolak). Ba ete da ezer handiagorik nork bere burua emotea baino besteen salbagarri! Muga horretaraino heldu zan Jesus, gugaitik bere bizitza emoteraino, Jaun izanik besteen menpean jartzeraino. Zerbitzaria da, Isaiasen berbetan agertzen dana. Gogoratu daigun.

Irakurgaia: Is 50, 4-10.

Jesusek Itun barri bat sortu eban, Sinai mendikoa gainditu ebana: Sinaikoa animalien odolaren gainean egin zan. Jesusek, barriz, bere odola isuri eban, danen ordainetan, Jainkozko odola eta gizaki odola. Bihotzak aldatzen dituen Ituna da Jesusena, norberekeria hautsi eta danok senide bihurtzen gaituena. Eta odol horri esker, konfiantzaz hurreratu geintekez Aitama Jainkoagana, seme-alaba legez, lasaitasunez.

Kanta: https://kantajaunari.eus/kantikak/i-16-kristorekin-guk-ber-fedea/

Kristorekin guk fede bera, bataio bera,

bera Jainkoa, Jaunen Jauna, guztien Aita.

 

Deituak gaitu eta geroztik gabiltza

hedatu nahiz, Jesus, zure esperantza.

Hortakotz gora diogu :

 

Kristorekin guk fede bera, bataio bera,

bera Jainkoa, Jaunen Jauna, guztien Aita.

 

Deituak gaitu bere desira beroan,

gu, haren gorputz izan orai-ta zeruan.

Hortakotz gora diogu :

Kristorekin guk fede bera, bataio bera,

bera Jainkoa, Jaunen Jauna, guztien Aita.

 

Danok batera, eskatu daigun Jainkoaren herri aukeratu izan zanaren alde eta munduko bakearen alde.

Jainko errukiz eta maitasunez betea, begiratu errukiz mundu honetan aukeratu zenduan herriari eta zure jarraitzaile garan guztioi. Ez gara inondik inora eredu, Zure bake nahiaren kontra jasotzen dogu besoa behin eta barriro. Argitu eiguzu burua eta baretu bihotza, gizateria osoa zure seme-alaba garala ulertu daigun, bardin sorreran, jatorrian, jaiotzan. Eta lurra danon etxea dala ulertu daigula, aldi baterako etxea. Zaindu daigula arretaz eta etorkizuneko izaki guztiengan pentsatuz. Amaitutzat emon daiguzala norberekeriaz sortu ditugun gerrak eta maitasunean sakontzeko bidea landu daigula. AMEN.

Pazko afarian gogoratzen dogu Jaunak Israelegaz egin eban Ituna. Kristoren odolaren bidez, Jainko herriaren bizimodua barriro egiten dogula adierazi gura dogu, pekatuaren norberekeria gaindituta.

Kristok behin betiko egin eban sakrifizioa eta mezan haren heriotzaren balioa eta indarra ditugu gogoan. Mezan bat egiten dauana Jainkoak bere herriagaz egin eban itunera batzen da. Izan ere, Kristoren sakrifizio horrekin bat eginda, senideen herri barria osotzen dogu. Alkarregaz batu eta jatordua egiten dogu, israeldarrek bildots haragia jaten ebenean legez. Baina oraingo jatorduan Kristogaz bat eginda bizi gara, beraren odolak eta haragiak elikatuta, berari esker bizi gara. Senidetasunaren otordua da, beraz, meza. Eta danon janari honetatik jaten ez dauana ahuldu egiten da eta ezin dau Kristok eskatzen deuskun errukia bizi.

“Gure Jauna hartzea” esaten deutsagu. Alkarregaz, senideen maitasunean bat egitea da. Izan ere, Jauna ogian eta senideengan dago, bi-bietan. Eta otordu horretan parte hartzeak senideekin bat eginda jarraitzeko konpromisoan irautea eskatzen deusku, azkenera arte, baita zapaltzen gaituen egiturak aldatu arte, dana danona izan arte, besteen alde geure bizia emon arte.

Senideen moduan bizi ez bagara, ezin dogu mezako ogia partekatu, ez daukagu horretarako eskubiderik, geure aldetik ez dogulako ezer ipintzen.

Orain, tarte bat hartuko dogu pentsatzeko. Zer egiten dot edo ez dot egiten senideen alde? Bihar gurutzean hilko daben Jesus horren bidea jarraitzeko prest nago? Zertan bai eta zertan ez? Zer ekarpen egin deust bizitzan Jesusek? Irakatsi deust ezer? Ikasi dot edo ikasi gura izan dot? Getsemaniko ortuan Haren ondoan egongo litzatekeen horreetarikoa naz ala hobeto nago etxeko besaulkian gozo-gozo? Eta Getsemanin egonda ere, lozorroan erraz geratuko litzateen horreetarikoa naz? Alkarteak badauka niretzat inolako zentzurik? Zein? Eta alkartea neure neurrira egiten dodanetarikoa naz, batzuk bazterrean itxita? Doakotasunez eskaintzen deutset nire izatearen zatiren bat senideei (denpora, nire trebetasunak, dirua…)? Eta arduraz jokatzen dot senideekin eta danon etxearekin, mundu honekin?

Galdera asko planteatu dotugu, akaso. Ez dira zuentzat bakarrik izan, neure buruari ere egin deutsadaz eta ez naz pozik geratu. Hobetu beharra daukat. Gaur gauerako, tarte baten pentsatzeko arrazoiak agertu jakuz, maitasun bidean hobetzeko arrazoiak. Eskatu deiogun Jaunari jarraitzeko adorea, indarra, gogoa. Eta ez daigun ahaztu, geure moduko jendearengana etorri zala Jesus, bidea erakusten. Ezgauzak gara, baina Jainkoarentzat badogu balioa.

Otoitza: (danok batera)

Barruan sentitzen dot, Jauna, bizi nahi handia.

Nire sufrimendu txiki edo handiak gorabehera,

pozik nago bizi nazelako, eta baietz dinot,

ondorioez guztiz jabetu ez arren.

Zer da baiezko hori, ene Jauna? Zer dakarst?

Baikortasun inozoa ete da? Bizi nahia eta bizitzen itxi nahia ete da?

Jauna, gaur eta hemen barriro emoten deutsut nire baiezkoa, eta Zure aurrean onartzen dot,

nire bizitza osoa, gorputz eta arima emoteko konpromiso handia.

Bizitza, haren aberastasuna eta miseria ulertzen ez ditudan bitartean,

Zure esku izten dot nire baietza, Jauna!

 

Kanta: Zure eskuetan dot bizia.

Konfiantzaz jarri dogu gure bizia Jaunaren eskuetan. Gaurko otoitzalditxoa amaitu aurretik, ondoan dagoanari eskua luzatu deiogun eta esan daiguzan Jesusek erakutsi euskuzan berbak ondo pentsatuta. GURE AITA.

Testuaren iturria: Jose Luis Caravias

Otoitzak: Javi Oñate

Euskeratzailea eta kanten aukeraketa: Agurtzane Mallona Legarreta