 |
| Argazkia: La Croix egunkaria |
Bostehun urte egin behar dugu atzeraka
denboraren trenean, gatazka handi bat gogoratzeko. Herenegun, urriaren
31n, bete zen bosgarren mendeurrena Erreforma protestantea hasi zela.
Martin Luterok, Witterberg-eko agustindar irakasle gazteak, egun
horretan ezarri zituen indulgentziei buruzko 95 tesiak gazteluko eliza
palatinoan, idazten dau Rufino Iraolak bere blogean.
Historialariek diotenez, horrekin batera,
gutun bana idatzi zien bere gotzainari eta Sajonian indulgentziak
predikatzen ari zen prelatuari. Esaten zien: “Ez da egia San Pedro eliza
eraikitzeko aurreraturiko diruagatik lorturiko indulgentziek salbamena
bermatzen dutenik. Gotzainek predikatu behar dutena ez dira
indulgentziak, ebanjelioa eta karitatezko egintzak baizik”. Eskandalu
hura moztearekin batera, Elizaren erreforma sakona eskatzen zuen
Luterok. Hark nahi zuena zen iparra galdutako Eliza hura ebanjelioaren
argira berrekartzea.
Hamaika ipuin eta kontu-zahar entzunak
gara Luteroren kontra pulpituetatik, eta gero herritarren artean
zabaldu; seguruenik, oso zuzenak gutxi. Nik hau daukat gogoan: “Gau
izarratu batean, Katalina emaztea eta biak leihotik zerura begira
zeuden, eta Martinek esan omen zuen: ‘Hau zeruaren ederra!’, eta
Katalinak erantzun: ‘Ez, ordea, zuretzat eta niretzat!’”. Apaiz askok
deabrua bera balitz baino okerrago aurkezten zuten Lutero.
Kondenazioaren ikurra bera zen!
Tomas Muro Ugalderen arabera, Luterok ez
zuen nahi Elizarekiko haustura; haustura gero etorri zen, baina
Luteroren hasierako intentzioen kontra. Dorpezia mordoa pilatu zen –Aita
Santua eta Luteroren artean banatu beharrekoak– eta horrek eragin zuen
etena, zeinek Europa osoa josi baitzuen oinaze eta heriotzaz:
erlijio-gerra odoltsuak, pertsekuzioak, kalumniak, liskarrak, gorrotoz
beteriko ekintza bortitzak, erlijioaren erabilpen politikoa…
Nortasun fuertekoa zen Lutero, eta
prestua bezain tormentatua. Kontzientzia estuko gizona, zinez, eta
eskrupuluak eskrupuluen gainean, desesperazio-punturaino eraman
zutelarik. Beraz, haren krisi erlijioso sakonari eransten baldin badiogu
bere izaera estu eta inkonformista, eta, horrekin batera, gogoan
hartzen badugu Elizak eta kleroak bizi zuten egoera lasaka hutsa, nahi
beharko Erreforma.
Erreforma ez dago konprenitzerik, burutu
zuen gizona ezagutu gabe. Hemen ez dugu toki gehiago. Aurki aterako du
‘Hemen’ aldizkariak monografikoa Erreformari buruz, han ikusi ahal
izango ditugu, luze eta zabal, hemen aipatu baino egin ez ditugunak.
Bai Horixe, DV: 171102
No hay comentarios:
Publicar un comentario