Espiritu Santua Mendekoste Jaia

lunes, 17 de mayo de 2021

Espirituari zabalik Abiertos al Espíritu: Jose Antonio Pagola


 Ez dute asko hitz egiten. Ez dira nabarmentzen. Beren presentzia modukoa dute eta isila. Baina «lurraren gatz» dira. Munduan Jainkoaren Espirituari adi eta erne bizi den gizon-emakumerik dagoen bitartean, daitekeena izango da esperantzaz bizitzen segitzea. Horrelako jende hori da erregalurik hoberena Elizarentzat, bera eskastasun espiritualak mehatxaturik bizi denean.

Horrelako horien eragina ez dator egiten dutenetik, ezta esaten edo idazten dutenetik ere, baizik eta errealitate hondokoago batetik. Monasterioetan erretiraturik bizi dira edota jendartean ezkutaturik. Ez dira nabarmentzen beren jardueraz eta, halaz guztiz, barne energia irradiatzen dute bizi diren lekuan.

Ez dira bizi itxurak eginez. Beren baitako hondoenari dario beren bizitza. Beren buruarekin harmonian bizi dira, beraien baitan bizi den Espirituaren deiarekin beren bizitza nola bat egingo erne bizi dira. Berak konturatu gabe Jainkoaren Misterioaren isla dira lurrean.

Ez zaie falta akatsik eta mugapenik. Ez daude immunizatuak bekatuaren aurka. Baina ez diete uzten bizitzako problema eta gatazkei ito ditzaten. Behin eta berriz jotzen dute beren baitako hondora. Jainkoaren presentzian bizitzen ahalegintzen dira. Bera dute beren desioak, hitzak eta erabakiak bateratzen dizkien erdigunea eta iturria.

Aski da beraiekin harremanetan jartzea, geure baitan bizi ditugun barreiaduraz eta artegatasunaz jabetzeko. Beraien ondotik erraz dugu sumatzea geure bizitzan bizi ditugun batasun-falta, hutsunea eta azalkeria. Ezezagunak ditugun alderdiak sumatzeko bidea ematen digute.

Espirituari zabalik bizi diren gizon-emakume hauek argi eta bizi-iturri ditugu. Berauen eragina ezkutukoa da eta misteriotsua. Jainkoagandik datozen harremanak eratzen dituzte gainerakoekin. Inoiz ere ikusi ez duten jendearekin elkartasunean, komunioan, bizi dira. Ezagutzen ez duten jendea txeraz eta gupidaz maite dute. Jainkoak kreazio osoarekin batasun sakonean biziarazten ditu.

Gure gizarte materialista eta azal hutseko honetan, espirituaren baloreei hartarainoko izen eta tratu txarrak ezartzen dizkien honetan, gizon-emakume «espiritual» hauen oroitzapena egin nahi izan dut. Giza bihotzeko antsiaren handiena eta egarria asetzen dituen azken Iturria dakarkigute gogora.

José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain

Mendekoste igandea – B (Joan 20,19-23)

ABIERTOS AL ESPÍRITU

No hablan mucho. No se hacen notar. Su presencia es modesta y callada, pero son «sal de la tierra». Mientras haya en el mundo mujeres y hombres atentos al Espíritu de Dios será posible seguir esperando. Ellos son el mejor regalo para una Iglesia amenazada por la mediocridad espiritual.

Su influencia no proviene de lo que hacen ni de lo que hablan o escriben, sino de una realidad más honda. Se encuentran retirados en los monasterios o escondidos en medio de la gente. No destacan por su actividad y, sin embargo, irradian energía interior allí donde están.

No viven de apariencias. Su vida nace de lo más hondo de su ser. Viven en armonía consigo mismos, atentos a hacer coincidir su existencia con la llamada del Espíritu que los habita. Sin que ellos mismos se den cuenta son sobre la tierra reflejo del Misterio de Dios.

Tienen defectos y limitaciones. No están inmunizados contra el pecado. Pero no se dejan absorber por los problemas y conflictos de la vida. Vuelven una y otra vez al fondo de su ser. Se esfuerzan por vivir en presencia de Dios. Él es el centro y la fuente que unifica sus deseos, palabras y decisiones.

Basta ponerse en contacto con ellos para tomar conciencia de la dispersión y agitación que hay dentro de nosotros. Junto a ellos es fácil percibir la falta de unidad interior, el vacío y la superficialidad de nuestras vidas. Ellos nos hacen intuir dimensiones que desconocemos.

Estos hombres y mujeres abiertos al Espíritu son fuente de luz y de vida. Su influencia es oculta y misteriosa. Establecen con los demás una relación que nace de Dios. Viven en comunión con personas a las que jamás han visto. Aman con ternura y compasión a gentes que no conocen. Dios les hace vivir en unión profunda con la creación entera.

En medio de una sociedad materialista y superficial, que tanto descalifica y maltrata los valores del espíritu, quiero hacer memoria de estos hombres y mujeres «espirituales». Ellos nos recuerdan el anhelo más grande del corazón humano y la Fuente última donde se apaga toda sed.

José Antonio Pagola

Pentecostés – B (Juan 20,19-23)

 

 

 

No hay comentarios: