Eguen Santu

lunes, 17 de marzo de 2025

Zertako gorde pikondo antzu bat? ¿Para qué una higuera estéril? Jose Antonio Pagola

 

Jesusek era askotara jokatzen zuen jendeagan Jainkoaganako konbertsioa sustatzeko. Hori zuen egiazko bere grina, bere nekaldia: iritsi da Jainkoaren erreinuaren eta haren zuzentasunaren bila aritzeko garaia, biziera zuzenago eta gizatiarrago bat eraikitzeari ekiteko ordua, berak nahi bezalakoari.

Lukasen ebanjelioaren arabera, Jesusek, behin batean, parabola labur bat jaulki zuen «pikondo antzu» batez. Beraren deiari praktikan kasurik egin gabe entzuten ziotenen jarrera axolagabea desblokeatu nahi zuen. Kontaera laburra da eta gardena.

Jabe batek bere mahastian pikondo bat landatua du. Aspalditik etorri izan da bertara fruitu bila. Baina, urtea joan urtea etorri, pikondok huts egin izan dio. Han dago zut, baina antzu, mahastian.

Jabeak erabaki arrazoizkoena hartu du. Pikondoak ez du fruiturik ematen eta lurraren indarrak alferrik irensten ari da. Arrazoizkoena arbola botatzea da. «Zertako egon behar du hor lurra alferrik jaten?»

Zentzuzko guztien aurka, mahastizainak arbola salbatzeko ahal den guztia egitea proposatu du. Ingurua aitzurtuko dio, behar duen hezetasun guztia izan dezan, ongarria ere botako dio janaritu dadin. Zaintzailearen maitasuna, konfiantza eta ardura direla medio, pikondoa fruitu ematera gonbidatu dute. Erantzungo ote du?

Guri erreakzionatzera eragiteko kontatu du ebanjelariak parabola hau. Zertako pikondo bat pikurik gabe? Zertako bizitza antzu bat eta sormenik gabeko bat? Zertako kristautasun bat Jesusi praktikan jarraitzen ez diona? Zertako Eliza bat Jainkoaren erreinuaz arduratzen ez dena?

Zertako erlijio bat, gure bihotza aldarazten ez duena? Zertako kultu bat konbertsiorik eragiten ez duena eta geure ongizatean lasaitzen eta berresten gaituena praktika eragin gabe? Zergatik arduratu horrenbeste gizartean leku garrantzizko bat «bete nahi izateko», geure bizitza dela medio indar eraldatzaile bat sartzen ez badugu? Zergatik hitz egin Europaren «kristau-sustraiez», ezin bada ikusi Jesusen jarraitzaileen «kristau-fruiturik?»

José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain

Garizumako 3. igandea – C (Lukas 13,1-9)

¿PARA QUÉ UNA HIGUERA ESTÉRIL?

Jesús se esforzaba de muchas maneras en despertar en la gente la conversión a Dios. Era su verdadera pasión: ha llegado el momento de buscar el reino de Dios y su justicia, la hora de dedicarnos a construir una vida más justa y humana, tal como la quiere él.

Según el evangelio de Lucas, Jesús pronunció en cierta ocasión una pequeña parábola sobre una «higuera estéril». Quería desbloquear la actitud indiferente de quienes le escuchaban, sin responder prácticamente a su llamada. El relato es breve y claro.

Un propietario tiene plantada en medio de su viña una higuera. Durante mucho tiempo ha venido a buscar fruto en ella. Sin embargo, años tras año, la higuera viene defraudando sus expectativas. Allí sigue, estéril en medio de la viña.

El dueño toma la decisión más sensata. La higuera no produce fruto y está absorbiendo inútilmente las energías del terreno. Lo más razonable es cortarla. «¿Para qué va a ocupar un terreno en balde?».

Contra toda sensatez, el viñador propone hacer todo lo posible para salvarla. Cavará la tierra alrededor de la higuera, para que pueda contar con la humedad necesaria, y le echará estiércol, para que se alimente. Sostenida por el amor, la confianza y la solicitud de su cuidador, la higuera queda invitada a dar fruto. ¿Sabrá responder?

La parábola ha sido contada para provocar nuestra reacción. ¿Para qué una higuera sin higos? ¿Para qué una vida estéril y sin creatividad? ¿Para qué un cristianismo sin seguimiento práctico a Jesús? ¿Para qué una Iglesia sin dedicación al reino de Dios?

¿Para qué una religión que no cambia nuestros corazones? ¿Para qué un culto sin conversión y una práctica que nos tranquiliza y confirma en nuestro bienestar? ¿Para qué preocuparnos tanto de «ocupar» un lugar importante en la sociedad si no introducimos fuerza transformadora con nuestras vidas? ¿Para qué hablar de las «raíces cristianas» de Europa si no es posible ver los «frutos cristianos» de los seguidores de Jesús?

José Antonio Pagola

3 Cuaresma – C (Lucas 13,1-9)


No hay comentarios: