Orain zuen bideetatik...

 

Bidea da bizitza. Nora doa gure bizitza? Badauka helmugarik gure bideak? Jainkoa ete dago gure bidearen amaieran? Ala helburu barik gabiz?

 

Behar bada guk gehiago dakigu, baina ez gara gure zaharrak bezain jakitun edo jakintsuak. Internet, liburu asko irakurri, herri asko bisitatu… Gauza gehiago ezagutzen dogu. Baina eurek jakintsuak ziran, sinisten eben. Sinistea ez da sentimentu hutsa edo buruz ikasten dana. Sinistea da jakitea non eraikitzen dogun gure bizitza eta zoriona. Edo norengan, kristauak. Sinistea da jakitea nogan jartzen dogun gure konfiantza. Sinistea da jakitea nora doan gure bizitzaren bidea, zein dauka iparra eta indarra. Sinistea da jakitea zergaitik arriskatzen dogun eta konprometitzen dogun gure bizitza. Gauza asko larregi jakin geinke, eta ez izan jakintsu.

Bidean gabiz, bizitzan gabiz, eta sarritan ez dakigu nora goazen be. Eta disimilatu egiten dogu gure jakintza eza. Lete agnostikoak ez, bere ez jakitea argi itxi eban, bere jakintasun sakona holan agertuz:

Ez zaidazu galdetu
            Gauza ilun guztien

Arrazoi gordea

Nora ote dihoa

Denbora aldakorrak daraman bidea.

Gure zaharrek, ondo ezagutzen dabez bideak mendian eta bizitzaren bidea. Ebanjelioaren berba hareek gogoan izan daiguzan: “Ni naz bidea, egia eta bizia”. 

Gu hor goaz. Bidean. Jesusen ametsa gauzatu arte, hauxe da dogun barri ona: Jainko Aitak maite gaituala, Jesusengan ezagutu dogula, Espiritu Santua bizitza iturri dala.

Eta Lete berriro gogoratuz, azken Lete, fededuna, Valverdek kantatzen dauena:

Orain zuen bideetatik doa gure bizitza zuentzat gure negarra maitasunezko hitza, ez zagoze guztiz urrun, gugan zuen egoitza, zuengan gure_iragana oroitza eta otoitza. Xabier Lete, egokitua