Rufino Iraola
Jakizue ez naizela futbol-zalea. Urtean
zehar partidaren bat edo beste ikusiko dut osorik, izen handiko
nazioarteko ekiporen batzuk lehiatzen direnean-edo, golik onenak eta
horrelakoei begiratzen badiet ere. Aurrekari horiekin nornahi ohartuko
denez, printzipioz ez nuen asmorik Iñigo Martínezen fitxaketa berriari
buruz hitz egiteko. Garbi esanda, ez nekien ezertxo ere. Baina zorioneko
sare sozialek laster ipini naute jakinaren gainean.
Bi gauzagatik izan da notizia Iñigo
Martínez futbolari ondarrutarra, hamahiru urte Realean igaro ostean
Athletic-era joan delako, eta, horrela, real-zale askoren haserrearen
kausa bihurtu delako. Bestetik, despedidako agurra euskaraz eta erdaraz
egin du. Horra arte dena ondo. Baina jende askok leporatu dio erdaraz
bikain eta euskaraz oso penagarri eta narrats eskribitua dagoela.
Erramun Osarenak dira hurrengo hitzok:
«Iñigo Martinez futbolari ondarroarraren euskarazko txioak —(tokian)
tokiko hizkeran idatzitakoak ere akatsak ditu— bazterrak astindu ditu.
Auzia ez da euskara batua ala (tokian) tokikoa baliatzea, erregistro
bakoitza noiz eta zertarako erabili baizik!» Parentesi artekoa nirea da.
Egia esan, trakets amorratu idatzia dago Iñigo Martínezen mezua.
Bizkaieraz ere posible da ondo idaztea, testu dezente ezagutzen dut,
eta, besteak beste, Athletic-eko futbolari berriari Amurizaren ‘Enaz
banaz’ gomendatuko nioke.
Gertaera hori dela eta, Ramon
Etxezarretak, joan den ostiralean, ‘Cuanto más’ izenburuarekin, ‘Plaza
de Gipuzkoa’ sailean eskribitu zuena ona iruditu zitzaidan. Ea oraingoan
ez naizen erratzen Ramonekin, orain hurrengoan hanka sartu bainuen.
Euskararena bego horretantxe, baina
Ramonek jorratzen ditu beste aspektu interesgarri batzuk ere. Dio
tontotzat hartzen dela, gizarte honetan, daukanarekin konformatzen dena,
asko izanda ere. Gaurko araua irabaztea dela esanez jarraitzen du; ez
asko eta ez nahikoa, ahal den gehiena baizik.
Duela gutxi Andoni Egañak hau eskribitu
du: “1.800 euro 900en bikoitza da, baina 6. milioi ez da 3 milioiren
bikoitza, matematikoki baizik”. Hurrengoa, berriz, José Luis
Sampedrorena da: “Sistemak kasinoa antolatu du, betikoek irabaz
dezaten”.
Eta nik, nire betiko ingenuitate
honetatik, amets eta utopia artean, sinetsi nahi dut iritsiko dela eguna
pertsona zoriontsu izango dena behar adinarekin bakarrik. Iritsiko dela
dirua, fama eta itxurari hainbesteko inportantzia emango ez zaion
eguna, ohartuko garen eguna kanpoko gauzetan ez baino gure barruan
dagoela zorionaren iturria. Eta zabalduko duela enpatia, errukia eta
elkartasuna gailenduko diren eguna. Sinetsi nahi nuke iritsiko dela
inkontzientziatik –gaur egungo bekatutik– irtengo garen eguna.
Rufino Iraola
Rufino Iraola
No hay comentarios:
Publicar un comentario