Gernikako San Frantzisko, barikuan, martxoak 22, 8etan
San Bartolome, zapatuan, martxoak 23, 8etan.
ALKARTE PENITENTZIA
cuaresma 2024 garizuma
Garizumako txori kantari Pazkora begira
Sarrera
Gaur, Parkamenaren
sakramentua ospatzeko alkartu gara. Barru-barrutik bihotz-barritzen gaituan
Jainkoaren graziaren, opariaren eskeintza onartzera etorri gara. Gure erruekaz
kontuan jausi, gure insolidario izateaz eta gure munduko egoera larriaz ez
jabetzeaz kontzientzia hartu, gure
norberekeriaz ohartu, gure tristuraz kontuan jausi eta gure arteko haserreekin
jabetu.
Izan gaitezan apalak eta zabalak bakeari, etrokinei,
hitzari, batzarrari eta pobreei…, Jainkoarengana bihurtu gaitezan.
Somos Pueblo de Dios. Sintámonos renovados,
reforzados, llamados y convocados a construir un mundo nuevo y reconciliado.
Con la alegría de saber que cuando nos reunimos en nombre de Jesús, Él está en
medio de nosotros, comencemos esta celebración cantando…
Abestia: ZABALDU EGIZUZ....
Abadea
. Aitaren...
. Jesukristo...
Otoitza
Jaungoiko Jauna, gure
Aita, hemen gagoz zure aurrean,
geure burua pekatari lez autortu eta zure errukia
eskatzeko.
Bialdu eiguzu Espiritu Santua, berak lagundu deigun
zure maitasunaren eskakizunak ulertzen;
Elizan eta bizitzan dogun pekatuaz hobeto jabetu
gaitezan;
benetan bihozbarritu
eta Zeuk gura dozun lez,
zure Erreinuaren testigu izan gaitezan mundu honetan.
Alkarren alde egiten dogun otoitz hau,
zure Seme Jesukristo gure Jaunaren bitartez zuzentzen
deutsugu. Amen.
I. Ez izan bildurrik!
Ebanjelioko pasartea: Lk 12, 22-31
Dijo Jesús a sus
discípulos:
Por eso os digo: No
andéis preocupados pensando qué vais a comer para poder vivir, ni con qué
vestido vais a cubrir vuestro cuerpo. Porque la vida es más importante que el
alimento, y el cuerpo más que el vestido.
Mirad a las aves
del cielo: no siembran ni siegan, ni tienen despensas ni graneros, y Dios los
alimenta. ¡Cuánto más valéis vosotros que los pájaros! ¿Y quién de vosotros,
por más que se preocupe, puede alargar su vida una hora? Por tanto, si no
podéis hacer ni siquiera las cosas más pequeñas, ¿por qué preocuparos de lo
demás?
Fijaos cómo crecen
los lirios; no se afanan ni hilan, pero os digo que ni Salomón en todo su
esplendor se vistió como uno de ellos. Y si Dios viste así a la hierba, que hoy
está en el campo y mañana se echa al horno, ¿cuánto más hará por vosotros,
hombres de poca fe?
Así que vosotros no
andéis buscando qué comeréis ni qué beberéis; no estéis ansiosos. Por todo eso
se afana la gente del mundo, pero vuestro Padre ya sabe lo que necesitáis.
Buscad más bien su reino, y él os dará lo demás.
Gogoeta (baltzaz dagozan berbak agertzen diranean, jarri horreek
txoritxoaren pentagraman)
Bildurra da munduari
eragiten deutson indarrik handienetako bat. Bildurra geroari, norberaren
sufrimenduari, gureenari, ziurgabetasun ekonomikoari, porrotari, bakardadeari,
heriotzari. Indar asko galtzen dogu horretatik blindatzen eta babesten,
errealitatean geure bizitza kontrolatzeko eta sufrimendua eta heriotza
saihesteko ahalbiderik bageunko lez.
Bildurrak harresiak
altxatzen ditu, errugabeak hilazoten, gerrak antolatzen, bakea uxatzen. Bildurrak aldendu egiten gaitu etorkinengandik, ezberdinagandik, ezezagunagandik eta harrera ona
eta solidaritatea … galazo egiten desukuz. Bildurrak urrundu egiten gaitu behartsu eta pobreengandik. Are
eragotzi egiten deusku geure burua maite dogunari emotea, oparitzen jakun
bizitzaz gozatzea. Eta zenbat eta gauza gehiago dogun, bildur gehiago sentitzen
dogu.
En el Evangelio, muchas veces se nos anima a no
temer: a los pastores en el nacimiento del niño, ante la promesa del amor
infinito de Dios, en la incomprensión de los apóstoles tras la muerte de
maestro. Jesús nos repite en el Evangelio: no temáis, no
tengáis miedo. La presencia y el amor de Dios nos libra del miedo. No es una
mirada ingenua hacia el mundo; no niega la dificultad ni el dolor. Jesús
nos invita a confiar y a dejar todos nuestros miedos en manos
de Dios, que a pesar de todo, nos protege.
Ondo legoke geure
bizitza sinpleagoa egitea, egunerokoa bizitzea eta konfiantza eukitzea. Joan
XXIII.ak esaten deuskun bezala: “Gaurkoz bakarrik ez dot bildurrik izango. Era
berezian ez dot bildurrik izango ederra danaz gozatzeko eta ontasunean
sinistuteko”.
Ezaugarria
a.- Diapositiba ilun baltz euki badogu, orain argia
ipini, edo umetxoaren aurpegi hau agertu bedi.
Edo b. Kandelak biztu, ordura arte amatata egon direnak.
Abestia:
Zure aurpegi bila gabiltza gu Jauna
II: Egin kasu Jainkoari
Ebanjelioko pasartea: Mt 26,36-46
Jesus bere ikasleekin
Getsemani zeritzan landa batera iritsi zan, eta esan eutsen: «Zagoze hemen, ni
hara otoitz egitera noan bitartean».
Pedro eta Zebedeoren bi
semeak eroan zituen beragaz. Tristura eta larria sentitzen hasi zan, eta esan eutsen:
«Hiltzeko zorian nago tristuraz. Gelditu hemen eta zagoze erne nigaz batera».
Eta aurreraxeago joanik, ahuspez erori zan eta otoitz
egin eban, esanez: «Ene Aita, ahal bada, urrun eizu niregandik edari samin hau.
Hala ere, egin bedi zuk nahi lez, ez nik gura bezala».
Ikasleengana joan eta lotan aurkitu zituen. Pedrori esan eutson:
«Beraz, ordubete ere ezin izan zarie nigaz erne egon? Zagoze erne eta egizue
otoitz, tentaldian ez jausteko: gogoz kartsu izan arren, ahula da-ta gizakia».
Bigarren aldiz aldendu
eta otoitz egin eban, esanez: «Ene Aita, edari samin hau derrigorrez edan behar
badot, egin bedi zure nahia».
Eta berriro itzulirik,
lo aurkitu zituen, begiak astun eukezen-eta. Hareek itzirik, barriz ere aldendu
eta hirugarren aldiz otoitz egin eban, lehengo hitzak barriro esanez. Ondoren,
ikasleengana joan eta esan eutsen: «Egin lo eta hartu atseden! Hara, gainean da
ordua, Gizonaren Semea pekatarien eskuetara emona izateko. Jaiki, goazen, hemen
da salduko nauena!»
Gogoeta
Konfiantzaz, itxaropenez
eta maitasunez Aitaren nahia egitera irekia bizi naz?. Obedientzia eta
libertatea. Kontraesan dirudien zerbait:
libreki hautatu Jesusi jarraitzen deutson obedientzia.
Joan eta etorri
gabiltza, eta eguneroko presek aldendu egiten gaitue bihotzetik, eta badirudi
gure fedea airerik gabe gelditzen dela. Joan eta joan urrutiratzen eta
distraitzen gara, eta astirik barik ixten eguneroko bizitzak eta suertatzen jakuzan
aldiek. Baina egunerokoaren menpe jausten ez bagara, behin eta barriz Kristoren
bila itzultzen bagara, gutxi bada ere Jainkoaren
Hitzarengana hurbiltzen bagara, Hitz horrek bihotza suspertzen deusku.
Horixe dogu intuizio
sakona: Jainkoagandik urruntzen bagara ere, bera zain dogula. Intuizio horretan
aurkitu daikegu Jainkoaren maitasuna, etengabea, iraunkorra. Presentzia hori ez jaku emoten
ziurtasun gisa, geure buruarekiko gatazka gisa baizik. Etxetik joandako semearen
antzera, geure joan-etorri eta kontraesanetan horixe egin daikegu: apaltasunaz
eskertu eta txiki sentitu Aitak semea aurkitzean dauen pozagaitik.
Una y otra vez viene a nosotros,
sentimos su espera, y en el silencio vislumbramos su presencia. Podemos percibir
que la existencia tiene un sentido profundo, y que este sentido tiene que
ver con hacer la voluntad del Padre. Tiene que ver con obedecer con
elegir libremente obedecer. Ante la confianza permanente, nuestro corazón
de hijo pródigo quisiera hacer la voluntad de Cristo, entregarse una y
otra vez a lo único que se nos pide: amar. La obediencia al Padre como signo de
libertad madura, la obediencia a las palabras del Evangelio como mejor manera
de cumplimiento humano.
“Bai” esan nahi izan, jarriko dogula geure
borondatea, prest gagozela, jakinik Bera dela gure harkaitza. Libreki hautatu
obeditzea, Kristok eskaintzen deuskun bidearen bila ibiliz: apaltasun eta
emanak bizitzearen bidearen bila. Alkarteagaz
batera ibili, ez pentsatu inoiz inor baino gehiago garenik. Obeditu, geure
ahulezia ezagutuz, onartuz, ezkuttau barik. Jakin ez zalantzek ez isiltasunak
ez dabela gugandik maite eta jagon gaituan
Espiritua aldentzen.
Zeri egiten deutsat
kasu? Diruari, zer esaten dabenari? Arrakasta eta izan ona eukiteari?
Ezaugarria
a.- Diapositiba hau jarri daiteke:
b.- Bestela euki zabalik hasieran: egunkari bat, aurrezki
libreta bat, irrati bat eta biblia. Danak sarratu, kendu irratia, geratu bedi
bakarrik zabalik ebanjelioa.
Abestia: Zuk emon Jauna arnas barri
Eskuak ezartzea eta absoluzioa
Abadearen eskua
ezartzeaz eta absoluzioaz, Jainko bera da, pertsonalki, guri bere parkamenezko
ikutua egiten deuskuna. Apaltasunez eta pozez beterik urreratu gaitezan
abadearengana. Bakoitzak bere damutasuna azaltzen dauan esaldi bat esan
dagiala: Jauna, parkatu nire
solidaritza-eza, munduko arazoen aurrean, munduko gose eta ezbeharren aurrean
ezer gutxi egitea, nire bakearen aurkako ekintzak... edo baita beste
honelango esaldiren bat ere: "Parkatu, Jauna, nire utsak"
"Damututa nago" edo
norberak agertu nahi daben pekaturen bat.
Acercarnos al sacerdote y expresar con una frase nuestra actitud
de pueblo y personas arrepentidas que buscan la reconciliación.
Abestia: Damu dot, Jauna.
Bakea alkarri emotea
Jainkoarengandik hartu
dogun bake hori eskeini daiegun gure anai-arreba guztiei.
-
Jaunaren bakea beti zuekin..........
-
Emoiozue bakea alkarri.
Abestia: Gizadiak
maite-mina (Estrofa biak)
Gure Aita
Abadeak
Aste Santurako elizkizun ordutegiak.
Penitentziarako ideiak.
Izan gaitezen txori kantari, Jaunak parkatu eta zaintzen
gaituan txoritxoak.
Abestia: Txori kantari
Azken agurra
Une honetan eskerronez
beterik daukagu gure bihotza. Jainkoak deuskun maitasuna ikusi dogu barriro.
Maitasun horri erantzunik ederrena, parkatu deuskun Jainkoari eskerrak emoteko
erarik onena, bere nahia egiteko gure prestutasuna adieraziaz izango da.
No temas. Pon tu confianza en el Señor. Hazle caso a
Él, sólo a Él. Abandona otros dioses, otros criterios, otros caminos de falsa felicidad.
Eskerrak bihotzetik,
Aita Jaungoikoa.
Abadeak
+ Jaunak parkatu ditu zuen pekatuak. Zoaze Jaunaren
bakean.
Abestia: Eskerrik asko Jauna
No hay comentarios:
Publicar un comentario