GAUR EGUNGO GIZARTEAN BIZIA TXERTATU
Jainkoaren erreinua ez da hil ondoren hasten den salbazioa bakarrik. Grazia eta bizia oldartzea da oraingo bizialdi honetan jadanik. Are gehiago. Erreinua hurbil delako zeinurik argiena lurrean bide egiten hasia den bizi-korronte hau da, hain justu. «Zoazte eta hots egin hurbil dela zeruetako erreinua. Sendatu gaixoak, piztu hildakoak. Garbitu legenardunak, bota deabruak». Gaur, kristauok inoiz baino gogotsuago entzun beharko genuke Jesusen gonbita, gizartean bizia txertatzekoa.
Leize kezkagarria ari da irekitzen aurrerapen teknikoaren eta garapen espiritualaren artean. Esan liteke gizakiak ez duela indar espiritualik bere etengabeko aurrerapena arnastu eta berari zentzua emateko. Emaitzak bistakoak dira. Aski jende ageri da bere diruak eta eskura dituela uste duen gauzek pobreturik. Jende askoz nagusitu dira bizitzaren nekea eta asperdura. Pertsona ez gutxiren alderik hobena zikintzen ari da «barne kutsadura». Badira galdurik bizi diren gizon eta emakumeak, beren bizitzari zentzurik ezin ikusirik. Badira korrika bizi diren pertsonak, jarduera urduri eta bortitzean murgildurik, beren barrua hustuz doazenak, zer nahi duten justu jakin gabe.
Ez ote gaude berriro sendatu beharra duten gizon eta emakume «gaixoren» aurrean?, piztu beharra duten «hildakoren» aurrean?, gizaki bezala bizitzea eragozten dieten hainbat eta hainbat deabrurengandik askatuak izan zain dauden eta «hartuak» direnen aurrean? Badira, hondo-hondoan, bizira itzuli nahi duten pertsonak. Sendatu eta piztu ditzaten nahi dute. Barre egitera eta biziaz gozatzera itzuli nahi dute, egun bakoitzari pozik aurre egitera.
Eta bide bakarra dute: maitatzen ikastea. Eta maitasunak eskatzen dituen gauza berriak ikastea, oso modan ez daudenak: xumetasuna, onarpena, adiskidetasuna, doako arreta besteri, leialtasuna… Maitasun-faltan segitzen dugu geure artean. Norbaitek iratzarri beharko lukeen maitasuna. Gaur egungo gizon-emakumeak ez ditu salbatuko, ez konfortak, ez elektronikak, baizik eta maitasunak. Geure baitan maitatzeko gaitasunik baldin badugu, kutsatu egin beharko genuke. Doan emana dugu eta doan behar diegu eman, erregalu, era askotan, geure bidean aurkitzen ditugunei.
José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain
Jainkoaren erreinua ez da hil ondoren hasten den salbazioa bakarrik. Grazia eta bizia oldartzea da oraingo bizialdi honetan jadanik. Are gehiago. Erreinua hurbil delako zeinurik argiena lurrean bide egiten hasia den bizi-korronte hau da, hain justu. «Zoazte eta hots egin hurbil dela zeruetako erreinua. Sendatu gaixoak, piztu hildakoak. Garbitu legenardunak, bota deabruak». Gaur, kristauok inoiz baino gogotsuago entzun beharko genuke Jesusen gonbita, gizartean bizia txertatzekoa.
Leize kezkagarria ari da irekitzen aurrerapen teknikoaren eta garapen espiritualaren artean. Esan liteke gizakiak ez duela indar espiritualik bere etengabeko aurrerapena arnastu eta berari zentzua emateko. Emaitzak bistakoak dira. Aski jende ageri da bere diruak eta eskura dituela uste duen gauzek pobreturik. Jende askoz nagusitu dira bizitzaren nekea eta asperdura. Pertsona ez gutxiren alderik hobena zikintzen ari da «barne kutsadura». Badira galdurik bizi diren gizon eta emakumeak, beren bizitzari zentzurik ezin ikusirik. Badira korrika bizi diren pertsonak, jarduera urduri eta bortitzean murgildurik, beren barrua hustuz doazenak, zer nahi duten justu jakin gabe.
Ez ote gaude berriro sendatu beharra duten gizon eta emakume «gaixoren» aurrean?, piztu beharra duten «hildakoren» aurrean?, gizaki bezala bizitzea eragozten dieten hainbat eta hainbat deabrurengandik askatuak izan zain dauden eta «hartuak» direnen aurrean? Badira, hondo-hondoan, bizira itzuli nahi duten pertsonak. Sendatu eta piztu ditzaten nahi dute. Barre egitera eta biziaz gozatzera itzuli nahi dute, egun bakoitzari pozik aurre egitera.
Eta bide bakarra dute: maitatzen ikastea. Eta maitasunak eskatzen dituen gauza berriak ikastea, oso modan ez daudenak: xumetasuna, onarpena, adiskidetasuna, doako arreta besteri, leialtasuna… Maitasun-faltan segitzen dugu geure artean. Norbaitek iratzarri beharko lukeen maitasuna. Gaur egungo gizon-emakumeak ez ditu salbatuko, ez konfortak, ez elektronikak, baizik eta maitasunak. Geure baitan maitatzeko gaitasunik baldin badugu, kutsatu egin beharko genuke. Doan emana dugu eta doan behar diegu eman, erregalu, era askotan, geure bidean aurkitzen ditugunei.
José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain
Urteko 11. igandea – A (Mateo 9,36–10,8)
INTRODUCIR VIDA EN LA SOCIEDAD ACTUAL
El reino de Dios no es solo una salvación que comienza después de la muerte. Es una irrupción de gracia y de vida ya en nuestra existencia actual. Más aún. El signo más claro de que el reino está cerca es precisamente esta corriente de vida que comienza a abrirse paso en la tierra. «Id y proclamad que el reino de los cielos está cerca. Curad enfermos, resucitad muertos, limpiad leprosos, arrojad demonios». Hoy más que nunca deberíamos escuchar los creyentes la invitación de Jesús a poner nueva vida en la sociedad.
Se está abriendo un abismo inquietante entre el progreso técnico y nuestro desarrollo espiritual. Se diría que el hombre no tiene fuerza espiritual para animar y dar sentido a su incesante progreso. Los resultados son palpables. A bastantes se les ve empobrecidos por su dinero y por las cosas que creen poseer. El cansancio de la vida y el aburrimiento se apoderan de muchos. La «contaminación interior» está ensuciando lo mejor de no pocas personas. Hay hombres y mujeres que viven perdidos, sin poder encontrar un sentido a su vida. Hay personas que viven corriendo, sumergidas en una nerviosa e intensa actividad, vaciándose por dentro, sin saber exactamente lo que quieren.
¿No estamos de nuevo ante hombres y mujeres «enfermos» que necesitan ser curados, «muertos» que necesitan resurrección, «poseídos» que esperan ser liberados de tantos demonios que les impiden vivir como seres humanos? Hay personas que, en el fondo, quieren volver a vivir. Quieren curarse y resucitar. Volver a reír y disfrutar de la vida, enfrentarse a cada día con alegría.
Y solo hay un camino: aprender a amar. Y aprender de nuevo cosas que exige el amor y que no están muy de moda: sencillez, acogida, amistad, solidaridad, atención gratuita al otro, fidelidad… Entre nosotros sigue faltando amor. Alguien lo tiene que despertar. A los hombres de hoy no los va a salvar ni el confort ni la electrónica, sino el amor. Si en nosotros hay capacidad de amar, la tenemos que contagiar. Se nos ha dado gratis y gratis lo tenemos que regalar de muchas maneras a quienes encontremos en nuestro camino.
José Antonio Pagola
No hay comentarios:
Publicar un comentario