Nora galduak + In manus tuas Domine: Xabier Lete Antton Valverde kantariaren abotsean

Ziriakori... gaurkoan

Nora galduak zineten gure lagun hurbilak

bizitzaren ibiltari egun batean hilak

zuen itzalek  diraute gaur, gaueko ametsetan...

Diska barri atara dau Antton Valverdek: Gaua. Ausentziaren itzala izenagaz. Pozik hartu dogu. Hainbat kantaren artean, Xabier Leteren Egunsentiaren esku izoztuak liburuko poema bi dakarz musikatuta. Aldi berean Bitoriano Gandiagaren Errekan behera zortzikoa.

Klikatu hemen ezin badozu bideoa entzun

(Bitoriano Gandiaga, Jexux Artxe

eta Julen Lekuona gogoan)

Nora galduak zineten gure lagun hurbilak

bizitzaren ibiltari egun batean hilak

zuen itzalek  diraute gaur, gaueko ametsetan

bizidunaren solasgai diren min handietan.

Ederrak ziren egunak, arratsalde beteak

baratzaren loredira zeramaten ateak

zuen pozak, hunkipenak, irriaren zantzuak

hainbat aldiz izoztuak aladura antzuak,

izan zineten, osorik, gorputz eta izpirituz

itsaso baten ertzean harriduraz geldituz.

Orain zuen bideetatik doa gure bizitza

zuentzat gure negarra, maitasunezko hitza,

ez zaudete guztiz urrun, guregan zuen egoitza

zuengan gure iragana, oroitza eta otoitza

bizien eta hilen loan besarkatuko dira,

han gaude orduaren zain, azkenari begira.

(Xabier Lete)

Klikatu hemen ezin badozu entzun

Jaso nazazu, maitea, azken egunean,

zatoz nire bidera eta adeitsu, irriz,

dei nazazu nere izenez

zi zure erruki handian salbatua izan nadin,

salbatuak elkarrekin eta maitasunean glorifikatuak betirako.

(Xabier Lete)

Klikatu hemen ezin badozu entzun

Errekan behera ura
gero ta beherago
bizitza hasburutik
ibilian dago,
batzuena geldiro,
besteena azkarrago,
gehienena nahi baino
askoz bizkorrago.

Akaberan amaia
nahitaez heltzen da,
erreka itsasoan
betiko galtzen da,
ur bata beste uraz
batean biltzen da,
zihoana zegoen
hartan murgiltzen da.

Bitoriano Gandiaga

Azkenik esku hutsik hiltzen gara

biluztasunak itzultzen gaitu

gure lehen sorlekua izan zen loaren atsedenera,

zetarako orduan ospea, garaipena,

afanaren ondasun pilatuak,

bide bat izan genuen mundutik ibiltzeko

eta gero urratsik gaeb gelditu

bizitzaren eraikuntza gainbeheratzean,

horrela izan da handientzat, ttikientzat 

denontzat horrela beti 

hain izanik iragankorrak 

zu, ni, hura eta denok batera azken ordua arte, 

azkenean azkenak berdindu ditzan 

gure demak, gure lehiak, 

esku hutsik hiltzen gara ordu kunplituan.

(Xabier Lete)