Páginas

lunes, 29 de septiembre de 2025

Fede biziagoa Jesusengan Fe más viva en Jesús Jose Antonio Pagola

 

«Handitu iezaguzu fedea». Horixe eskatu diote apostoluek Jesusi: «Gehitu iezaguzu fedea, duguna baino handiago bihurtuz». Sentitu dute txikitatik Israelen bizi izan duten fedea ez dela behar hainbatekoa. Fede tradizional horri «zerbait gehiago» gehitu behar diote Jesusi jarraitzeko. Eta zein Jesus bera baino hobeago beraien fedeari falta zaiona emateko?

Hein batean enigmatikoa den erantzuna eman die Jesusek: «Sinesmena bazenute, mostaza-hazia bezain txikia izanik ere, pikondo honi Atera hortik eta landatu itsasoan esango zeniokete, eta obeditu egingo lizueke». Ikasleek fede-dosi berri bat eskatu diote, baina ez da hori behar dutena. Honetan datza bizi duten problema: bihotzean duten egiazko fedea ez dela iristen «mostaza-hazi» adinakoa izatera ere.

Jesusek diotse: inporta duena ez da fede-kantitatea, kalitatea baizik. Zaindu dezazuela zeuen bihotzean fede bizi, indartsu eta eraginkor bat. Esan duena ulertzeko, arbolak «ateratzeko» adinako fedea eskatzen du: adibidez, pikondoa edo sikomoroa, sendotasunaren eta egonkortasunaren sinbolo den hori, ateratzeko eta ondoren Galileako aintziran «landatzeko».

Kristauok gaur egin behar dugun lehenengo gauza, ez da gure fedea, mendetan barna formulatu dugun doktrina guztiari lotua, «handitzea». Funtsezko gauza, geure baitan Jesusekiko fede bizi eta indartsua eraberritzea da. Inporta duena ez da gauzak sinestea, baizik eta Jesusengan sinestea.

Jesus da Elizan dugun gauzarik hobena, eta gaurko munduari eskaini eta komunikatu diezaiokegun gauzarik hobena. Horregatik, ezer ez kristauentzat premiazkoagorik eta funtsezkoagorik kristautasunaren erdigunean Jesus bera jartzea baino, hau da, geure elkarteen erdigunean eta geure bihotzean.

Horretarako, bera era biziago eta zehatzagoan ezagutu beharra dugu, beraren egitasmoa hobeto ulertu beharra, hondo-hondoko beraren asmoa atzeman beharra, berarekin sintonizatu beharra, bere lehen jarraitzaileengan piztu zuen «sua» berreskuratu beharra, geure burua kutsatu beharra berak Jainkoaz zuen grinaz eta azkenak direnentzat zuen gupidaz. Horrela ez bada, gure fedeak «mostaza hazia» baino txikiagoa izaten jarraituko du. Ezin «aterako ditu» arbolak, ezta berriro «aldatu» ere.

José Antonio Pagola
Itzultzailea: Dionisio Amundarain

Urteko 27. igandea – C (Lukas 17,5-10)


FE MÁS VIVA EN JESÚS

«Auméntanos la fe». Así le piden los apóstoles a Jesús: «Añádenos más fe a la que ya tenemos». Sienten que la fe que viven desde niños dentro de Israel es insuficiente. A esa fe tradicional han de añadirle «algo más» para seguir a Jesús. ¿Y quién mejor que él para darles lo que falta a su fe?

Jesús les responde con un dicho un tanto enigmático: «Si tuvierais fe como un granito de mostaza, diríais a esta morera: Arráncate de raíz y plántate en el mar, y os obedecería». Los discípulos le están pidiendo una nueva dosis de fe, pero lo que necesitan no es eso. Su problema consiste en que la fe auténtica que hay en su corazón no llega ni a «un granito de mostaza».

Jesús les viene a decir: lo importante no es la cantidad de fe, sino la calidad. Que cuidéis dentro de vuestro corazón una fe viva, fuerte y eficaz. Para entendernos, una fe capaz de «arrancar» árboles como la higuera o sicómoro, símbolo de solidez y estabilidad, para «plantarlo» en medio del lago de Galilea.

Lo primero que necesitamos hoy los cristianos no es «aumentar» nuestra fe en toda la doctrina que hemos ido formulando a lo largo de los siglos. Lo decisivo es reavivar en nosotros una fe viva y fuerte en Jesús. Lo importante no es creer cosas, sino creerle a él.

Jesús es lo mejor que tenemos en la Iglesia, y lo mejor que podemos ofrecer y comunicar al mundo de hoy. Por eso nada hay más urgente y decisivo para los cristianos que poner a Jesús en el centro del cristianismo, es decir, en el centro de nuestras comunidades y nuestros corazones.

Para ello necesitamos conocerlo de manera más viva y concreta, comprender mejor su proyecto, captar bien su intención de fondo, sintonizar con él, recuperar el «fuego» que él encendió en sus primeros seguidores, contagiarnos de su pasión por Dios y su compasión por los últimos. Si no es así, nuestra fe seguirá más pequeña que «un granito de mostaza». No «arrancará» árboles ni «plantará» nada nuevo.

José Antonio Pagola

27 Tiempo ordinario – C (Lucas 17,5-10)

No hay comentarios:

Publicar un comentario