Aita Santu honengandik bidegabea litzateke historian sarrarazi zuen erabakia bakarrik atxikitzea. Izan ere, Eliza Katolikoarentzat Benedikto XVI.ak ez du inoiz uko hori laburbilduko, bakardadean heldua eta otsaileko goiz batean guztien harridurarako iragarria, duela ia hamar urte. Harridurak, egun hartan, gertaeraren izaera ia argitaragabeari bezainbat eusten zion itxurazko paradoxa bati: inork ez zuen espero kontserbatzailetzat katalogatutako gizon batek halako modernitateko ekintza bat planteatuko zuenik.
Zentzu askotan, bestalde, Benedikto XVI.a paradoxen aita santua izan zen. Vatikano II.aren leiala, tradizioaren ondarea defendatuko zuena. Eragin handiko gizona, boterea inoiz bilatu ez duena. Teologo itzela, baina ez oso prestatua bota zuten garai nahasiari aurre egiteko. Eskandaluei buruz duen argitasunak -pedokriminalitatea, ustelkeria- ez du eragotzi, tamalez, hauek irautea.
Bere erretiratzeak Elizaren gobernua "koaitatasun" egoera berri batean jarri du. Frantzisko, Benedikto: bi aita santu, bi ezaugarri, elkarrekiko begirunea, eta Elizaren batasunaz ardura komuna. Joko politiko saihestezinek bultzatu ahal izan dituzte batzuk, episodikoki, aita santu emerituaren hitzak instrumentalizatzera, bere ondorengoaren aurka erabiltzeko.
Bizkarroi hori ez dago ez gizonaren ez bere obraren mailan: Benedikto XVI.ak, zeinaren atzean Joseph Ratzinger ez baitzen inoiz benetan ezabatu, bere ahalmen intelektualaz kolpatzen zituen solaskideak, bere entzute eta umiltasunaz bezainbat. Iraina litzateke "Panzerkardinal" baten karikaturan giltzapetzea, mende gaiztoan galdua. Benedikto XVI.ak bere biografoari, bere burua garai zahar bateko azken ordezkaritzat ala berri bateko lehenbizikotzat jotzen zuen galdetuz, honela erantzuten zion: "Areago, garaien artean kokatuko nintzateke".
Jérôme Chapuis La croix, frantziak egunkari katolokoaren erredakzino zuzendaria da. Artikulu hau bere editoriala da, itzultzaile automatikoaz euskeratua. Parkatu akatsak. Jatorrizkoa hemen
No hay comentarios:
Publicar un comentario